maandag 31 december 2007

harry

Ik weet het, ik loop een beetje achter, maar ik heb twee weken geleden de laatste twee harry potters gekocht. Het één na laatste deel had ik al eens gelezen maar wilde ik, om er even in te komen, nog eens lezen. Binnen no time zat ik weer helemaal in het verhaal. Toen waren de films met kerst ook weer eens op tv en de beelden van harry, hagrid en dreuzels enzo vulden mijn fantasie heerlijk aan. Vervolgens was ik na de kerst vrij. Ik begon aan het laatste deel harry. In het begin nog voorzichtig en rustig aan, het was tenslotte het laatste deel. Maar het was al vanaf hoofdstuk twee enorm spannend. Elk moment dat ik had dook ik in mijn boek (sorry Opa en Oma en alle anderen waarbij ik te laat kwam opdagen...). Gisteravond heb ik tot 02.30 gelezen en de laatste twee hoofdstukken expres voor vanmorgen bewaard. Treuzelend maar ook vol spanning las ik de laatste bladzijden weg. En nu is het op... Het boek is uit....

Kan iemand mij helpen? Wat toverdrank, een goede spreuk, desnoods vergetelheid?! Ik wil me zo graag weer opnieuw verliezen...

vrijdag 28 december 2007

kerstdiner 4


De laatste kerstdag heb ik gegourmet met Broer. Misschien was dat nog wel het leukste diner... Zeker omdat ik daarna lekker veel wit biertjes gedronken heb met lekker veel vrienden en we de dag daarna met de left-overs weer hebben gegourmet.
Zo, de kerst zit er op!

dinsdag 25 december 2007

kerstdiner 3

Misschien is zoveel werken met kerst toch niet zo heel erg leuk...

Morgen nog gourmetten en dan zit het erop!

kerstdiner 2

De kerstviering op het werk was erg indrukwekkend. Een zaal vol patiënten, collega's en familie van zowel patiënten als collega's. Iedereen samen, met maar één doel, een mooie avond maken. Het thema geheim sprak iedereen aan want wie heeft er nou geen geheimen... Een mooie avond met als afsluiter Broer die vraagt wie er nou de gekken zijn en wie mijn collega's... Tja, dat blijft een groot geheim!

zondag 23 december 2007

goede voornemens

Naar aanleding van mijn vorige stukje schoot het meteen door mijn hoofd... Dit is natuurlijk de beste plek om goede voornemens vast te leggen. Tijd voor een lijstje! Als jullie nog grote, essentiele aanvullingen weten hoor ik ze graag...

goede voornemens 2008
* veel leuke dingen doen.nl met de adrélon dames
* zowiezo heel veel leuke dingen doen
* blijven schrijven op mijn blog
* niet meer verliefd worden op mannen die niet verliefd op mij zijn
* nu écht de afwas bij houden


aanvullingen kunnen nog tot 31 december 18.00

kerstdiner 1

Mijn eerste kerstdiner van dit jaar, met de Andrélon dames (je weet wel, van deze reclame gaat over.... rood, bruin of blond haar...). Nadat we ons eerst door de AH XL geworsteld hebben staat er binnen no time een 3 gangen menu op tafel om je vingers bij af te likken. Lang leve de AH excellent! Lekker met wijntjes, zelf gemaakte chocomel met échte chocolade en koffie met rum toe. En natuurlijk gepaard met veel geklets. Even weer lekker herinneringen ophalen en diepzinnige gesprekken voeren over de dingen die er echt toe doen. Sinds Rood en Bruin weer aan de man zijn zien we elkaar namelijk veel minder. Gelukkig bewijst zo'n avondje, met ondersteuning van de appie, dat we het nog steeds heel fijn vinden om elkaar te blijven zien! Dames, het was weer fijn!

jawel

Vandaag de stoute schoenen aangetrokken en een écht blog aangemaakt... (was niet eens zo heel moeilijk...). Nu maar hopen dat er mensen zijn die met mijn leventje meelezen! En natuurlijk maar hopen dat ik het volhoud om te blijven schrijven!

Meelezers, bekend en onbekend, laat vooral wat van je horen! Dat vergroot mijn motivatie weer om te blijven schrijven, zodat jullie weer wat te lezen hebben... Hoe heet dat ook alweer? een vicieuze cirkel?!?

Laat de cirkel maar lekker rond zijn!


morgen

20/12/2007
Morgen is het alweer 17 jaar geleden. Zo lang ben jij er al niet meer. Meer dan de helft van mijn leven leef ik zonder jou. Ik vraag me soms af of ik me je nog kan herinneren. Maar wat zijn dat, herinneringen? Zijn dat de verhalen die ik steeds weer vertel of mezelf weer herinner? Of zijn het echt de gedachtes aan toen, nog mét jou? Ik weet het niet…


En mis ik je? Mis ik je in het leven wat ik nu heb? Soms kijk ik jaloers naar vriendinnen en bedenk ik me hoe het had kunnen zijn. Maar kun je missen wat je nooit gehad hebt? Ik heb je nu niet, weet dus niet hoe het zou zijn, en kan je dat dan missen? Ik weet het niet…

Wat ik wél weet is dat ik me raar voel. Dat er een knoop zit in mijn buik. Dat ik soms heel vrolijk ben, maar dan opeens heel chagrijnig. Dat ik graag veel mensen om me heen heb, terwijl ik eigenlijk de hele tijd alleen wil zijn. Dat ik, zomaar opeens, tranen in mijn ogen heb. Dat ik onwijs boos word, onverwachts, als ik het zelf niet eens aan voel komen. Dat ik niet wil gaan slapen, omdat dan de dromen komen, maar dat ik eigenlijk het liefst onder de dekens weg wil kruipen zodat de wereld aan me voorbij gaat. Wat is dat rare gevoel? Ik weet het niet…


Het lijkt een beetje op een emotionele roetsjbaan. Ik zit er in en kan er niet meer uit.

slet en hoer

20/12/2007
Ik ben gister op het werk door de mand gevallen. Een patiente heeft mijn ware aard ontdekt... Ze werd boos op mij, ik had de telefonische verbinding met haar dochter op magische wijze verbroken. Ik ben namelijk tot alles in staat... Vervolgens werd ik voor slet en hoer uitgemaakt en zei ze dat ik nooit aan de man zou komen... Auwwww


Note to myself: zij zijn gek en niet ik... niet vergeten!

schaatsen

18/12/2007
Vandaag wezen schaatsen op het griftpark. Jawel, echt óp het griftpark. Er was een tent. En er was een (kleine) schaatsbaan. En er waren fatboys en warme chocomel. Mét slagroom en rum! In het begin ging het natuurlijk voor geen meter (hoe lang is het wel niet geleden zeg...). maar uiteindelijk wisten mijn hersenen zich weer te herinneren hoe het ookal weer moest. Schaatsen is blijkbaar net zoiets als fietsen. Maar er kwamen meer herinneringen terug. Mijn eerste liefde. De boem-kletch was op het ijs. Elke dag weer maakten we rondjes op de vestinggracht. Rode wangen van de spannende 'tik' spelletjes waarbij we natuurlijk voornamelijk op elkaar gefocused waren. De eerste kus vlak bij het bruggetje... Op en top romantiek, op je zestiende. Een stuk romantischer dan met je ex-scharrel in een party tent en allerlei verschrikkelijke kerstnummers op de achtergrond. Was ik maar weer zestien....

voorjaarschoonmaak ?

14/12/2007
Kan iemand mij vertellen wat er aan de hand is? Mijn kasten zijn allemaal uitgeruimd, oude kleding weg, alles uitgesopt, alles weer netjes op stapels; hempjes bij hempjes, korte mouwen bij korte mouwen en lange bij lange. Mijn bed is verschoond en het lijstje voor dingen die ik bij de ikea moet halen ligt al klaar. Is het al bijna voorjaar of ben ik een beetje confused?

...dit alles is extra raar als je je realiseert dat ik net mijn ieniemini kerstboom heb neergezet en de kerstlampjes in de alternatieve kerstboom heb gehangen...

...en dat alles buiten mijn kledingkast een enorme puinhoop is...

mannen en shoppen

13/12/2007
Soms is het te ingewikkeld met de mannen en dan kan je als vrouw maar 1 ding doen: shoppen. Gelukkig kan ik erg goed shoppen, dus de afgelopen dagen heb ik me volledig uitgeleefd. Elke avond kwam ik, zoals het hoort, met armen vol tassen thuis en natúúrlijk moeten de nieuwe aanwinsten meteen aan. Mijn beste koop is duidelijk; nieuwe rode schoenen. Ik voel me meteen een feme fatale als ik ze aantrek en de glimlach is niet meer van mijn gezicht af te krijgen. Ik en mijn nieuwe schoenen kunnen er de komende tijd weer tegen aan, geen zorgen...

december

11/12/2007
Het is weer december. Het werd het gewoon weer vanzelf. Ik voelde al wat onrust in mijn buik, en mijn oude overlevingsmechanismen werden redelijk automatisch ingezet. Ik slaap weer veel, heb dit jaar goed met mijn werk geregeld dat ik niet zo heel veel werk en wel heel veel vrij ben, mijn dromen zijn er weer in alle hevigheid en ik heb eigenlijk nergens zin in. Ik weet nu dat ik goed moet blijven slapen, gezond moet eten en niet na moet gaan denken over wat wel en wat niet doen, maar lekker mijn structuur moet vasthouden. Alle moeilijke dingen een beetje uit de weg gaan en mensen opzoeken bij wie ik me fijn en veilig voel. En ik weet heus wel dat ik de leuke dingen echt wel leuk ga vinden als ik ze maar gewoon doe! Met andere woorden, gewoon smorgen opstaan, en savonds weer naar bed. De zon komt ook elke ochtend gewoon weer op, en ik moet vooral gewoon blijven ademen. En zoals ik nu toch zou moeten weten; december gaat ook ‘gewoon’ weer voorbij….

sinterklaas

10/12/2007
De perfecte Sinterklaasavond was afgelopen woensdag. Met de “ladies only“ * zouden we gaan dobbelen. De opdracht was dat iedereen voor ongeveer tien euro cadeautjes moest kopen en iets van thuis mee moest nemen wat je zelf graag kwijt wilde. Dus geen ingewikkelde gedichten, surprises of andere ongein, en shoppen kunnen wij als de beste, dus die cadeaus waren geen probleem! Eerst nog even lekker eten en alle grootse life events van nu bespreken en toen aan de slag. Na een hoop gebakkelei (ehm, ik bedoel overleg) over de regels begonnen we aan het dobbelspel. Met een grote schuimrubberen dobbelsteen gooiden we beheerst, pakten we uit, bekeken we en oh en ah-den we ons door de eerste ronde. Er waren duidelijk wel wat favorieten, en iedereen hield daar mooi rekening mee als er presentjes verplicht weggegeven of doorgegeven moesten worden. Vervolgens de tweede ronde. Er was een tijdslimiet en de cadeaus gingen steeds sneller van links naar rechts en andersom. De gemene kant van vriendin M kwam meer in zicht, en vriendin S maakte zich maar zorgen of iedereen wel met evenveel naar huis ging en of de juiste cadeaus wel bij de juiste personen kwamen. Er werd met tactiek gespeeld. Vriendin J gaf links en rechts wat steekpenningen door de juiste cadeaus te laten wisselen (met gevaar op vijanden aan de andere kant) en de tijd tikte steeds sneller weg. De schuimrubberen dobbelsteen vloog alle kanten op, er werd steeds sneller gegooid, vriendin S kon het tempo van beslissingen nemen niet aan en stokte in haar ehhhh’s. De laatste minuten waren zenuwslopend en hilarisch, tot buikpijn van het lachen toe. Om negen uur waren we uitgeblust en kapot. Het voelde alsof we een avond heftig waren wezen stappen. Met onze nieuwe aanwinsten (en ‘dump’ cadeaus) gingen we naar huis. Ik moet zeggen dat ik goed uit de strijd ben gekomen met zeker twee van de door mij fel begeerde presentjes en nog drie dagen buikspierpijn. Beter dan vriendin M die met de gevreesde kerstpakket waxinelichtjes én de placemats overbleef… Ladies, volgend jaar weer?

* leg ik later nog wel eens uit…

bed

7/12/2007
Zo’n maand geleden had ik opeens bedacht dat ik eigenlijk wel een nieuw bed wilde… Dat lijkt een makkelijke beslissing, maar dat was het voor mij niet. Al vanaf mijn tweede studenten kamer slaap ik namelijk op de twijfelaar van mijn Opa en Oma die mijn Opa, in de oorlog, zelf heeft gemaakt. Daarna is het bed nog een aantal kamers meeverhuist, tijdelijk uit logeren geweest bij toenmalige bonus-broer en sinds de break-up sliep ik er weer prinsesheerlijk op. Een bed met emotionele waarde en veel herinneringen dus… Maar ook een hard bed, en een beetje kort, en toch wel een beetje smal… Toen de gedachten van een ander bed zich een beetje in mijn brein gesetteld had was het ook gauw bekeken. Al dezelfde dag belde ik vriendin W op, of ze die avond even mee ging; een bed kijken (lang leve marktplaats). Dat leverde weer eens zo’n mooie zondag middag op, met een enorm feel good gevoel van “wij vrouwen van de wereld kunnen alles aan”. Kun je het je voorstellen; W en ik in de auto, bed kijken en binnen 5 minuten verkocht (maar dat was eigenlijk al voordat ik het bed gezien had), bed uit elkaar, alle onderdelen in de Punto (lang leve de Punto), klep half dicht naar huis, oude bed uit elkaar halen en in de schuur, nieuwe bed in elkaar en nog geen uur later gooische vrouwen kijken met een kopje thee. Het nieuwe bed moest nog wel een beetje aan mij wennen, en ik aan het bed. Ik vond het een beetje zacht, en een beetje breed, en er zit zo’n harde rand omheen. Daarnaast stond mijn oude matras nog midden in mijn slaapkamer, want het afstand doen was toch wel lastig… Moest ik het nou weggooien, bewaren, weggeven? Dilemma’s op en top. Tot vandaag, een collega had na haar break-up nog zo’n fijne twijfelaar nodig, waar ze een mooie vrijgezellentijd op kan gaan beleven. Natuurlijk bood ik mijn bed meteen aan! Na vandaag weer zo’n enorm “vrouwen van de wereld moment” (bed uit de schuur in de auto, matras erbij, spaanplaat doormidden zagen en bij haar weer alles opbouwen) kon ik nog even vol weemoed en trots op mijn oude bed liggen, in haar nieuwe huis. Met toch wel een beetje pijn in mijn hart wens ik haar er veel goede nachten in. Maar als ze er weer op uitgeslapen is wil ik ‘m wel graag terug…

samenvatting


2/12/2007
Een korte samenvatting van mijn laatste Hamburg trip: Op de heenweg bijna vliegtuig gemist, een flirt, de laatste hoofdstukken van mijn fijne boek, interessante meeting met bijna bitch fight, amerikaans aandoende toespraak van de directeur over hoe geweldig we zijn, feest met veel cocktails, dansen met collega’s uit allerlei landen, meerdere persoonlijkheden verzamelen, veel te weinig slapen, bijna weer vliegtuig missen door verkeerde vliegtijd te denken, kater, kater, kater, klein propellervliegtuigje terug , kotsen in een vliegtuig is niet fijn, en de rest van de dag slapen op de bank… Het was weer geweldig!

werk

2/12/2007
Het leuke van mijn tweede baan is dat het zo totaal anders is dan mijn eerste baan. Radio interviews, kranten, magazines, vliegreisjes naar hamburg en sjieke cadeaus. Allemaal luxe extra-tjes die ik vanuit de gezondheidszorg helemaal niet ken. Het blijft elke keer weer spannend om live op de radio te zijn en het blijft bizar om je eigen naam in een magazine te zien staan. Het voelt ook nog steeds een beetje alsof dat wereldje ‘apart’ blijft en zich dus niet écht mengt in mijn leven. Ik schrik er steeds weer van als iemand zegt dat hij/zij me gehoord heeft en ik sta te hyperen voor de kassa als ik dat magazine koop waar ik in sta. Natuurlijk komen al deze mediaoptredens met een dozijn zelfkritiek en maakt het mij onzeker. Gelukkig heb ik een fijn persbureau (klinkt stoer hé wat mij elke keer weer toespreekt dat IK de expert ben, en dat ik me niks anders wijs moet laten maken… Voorlopig geniet ik er dus nog maar even van; interviews, publiciteit, ipods en digitale fotolijsten cadeau, feestreisjes naar Hamburg én de bijbehorende katers!

lastig

2/12/2007
Daar zit ik dan met mijn goede gedrag… Vol enthousiasme aan het bloggen begonnen, ik kon niet wachten totdat ik weer ‘mocht’, en nu krijg ik geen letter op papier. Mijn hoofd zit vol met vragen; wil ik wel dat al mijn persoonlijke dingen voor iedereen te lezen zijn, hoe anoniem en dus minder persoonlijk moet ik het maken, maar bloggen doe je natuurlijk ook om gelezen te worden, zijn er wel mensen die op mijn blog zitten te wachten??? En al deze vragen weerhouden mij ervan om gewoon maar te doen. Dus, voor nu, op deze saaie, regenachtige zondagmiddag heb ik besloten het gewoon nog maar even te doen! Ik pik even iemand anders zijn motto; geen woorden, maar daden… dus hupsakee; aan de slag!

ingewikkeld...

23/11/2007
Wat kan het leven soms toch ingewikkeld zijn… Als 20 jarige in een separeer, totaal overgenomen door angst, niet wetende wat je moet doen. En je dan zo onmogelijk gedragen dat iedereen bang voor je is… Of als 19 jarige hard proberen je hoofd boven water te houden, de juiste dingen te dingen en niet door de mand te vallen, terwijl je eigenlijk niet weet wat je in hemelsnaam met jezelf aanmoet…. Of als 33 jarige heel hard denken het allemaal wel te weten, zowel voor je zelf als voor al die anderen, terwijl je er eigenlijk geen snars van het leven snapt en maar net doet alsof…

sex and the city

21/11/2007
Op zomaar een woensdag middag, zomaar opeens onverwachts sjiek lunchen met de ladies... Wat is dat een luxe! Het ultieme sex and the city gevoel.

wijn met bitterballen

21/11/2007
Vriendin W en ik hebben een lange periode heel vaak wijn met bitterballen gegeten en gedronken (of eigenlijk hoort het andersom: gedronken en gegeten). Dit was ons gebruikelijke ritueel bij drama’s, groot of klein van aard. En soms waagden we ons er ook aan in fijne tijden. Zodra het even niet zo goed ging riepen wij steevast: ‘tijd voor wijn en bitterballen’ en zeg nou zelf, daar wordt je toch meteen vrolijk van! Menig liefdesleed is besproken terwijl de bitterballen werden besteld. Pas was er een klein drama-tje en ergens uit ons diepe geheugen diepten wij ons oude motto op ‘tijd voor wijn en bitterballen’. Waarna we ons meteen realiseerde dat we dat al heel lang niet meer gedaan hadden… (wel natuurlijk in andere zettingen zoals wijn bij de verjaardagsoesters en bitterballen na elke gewonnen wedstrijd, maar niet meer ten tijde van drama’s). We konden ons zelfs de laatste keer niet meer herinneren. Waren de wijn en bitterballen al zo lang niet meer nodig geweest? Of hebben we een tijd achter de rug waarin er zo veel en/of zulke grote drama’s waren dat de wijn en bitterballen niet afdoende waren? Of hebben we deze goede gewoonte afgeschaft omdat er zoveel leed was dat we moesten voorkomen dat we nu alcoholisten en tientonners zouden zijn? Zelfs dat konden we niet meer bedenken… Er is maar één goede oplossing; het oude motto afpoetsen en weer in ere herstellen! Bij deze dus.

gedumpt

19/11/2007
Heerlijk, het smartlappenfestival. We staan ons, in een te kleine zaal, met teveel mensen en te weinig drinken, volledig in het zweet te dansen. Sjonnie vraagt of er nog vrijgezellen in de zaal zijn en ik roep uit volle borst; JA! Tijdens de pauze komt vriend D naar me toe en vraagt of ik 'weer' single ben. Oja, nog niet iedereen is op de hoogte van de scharrel die nu ex-scharrel is... Maar of ik me daar nu opeens meer vrijgezel door voel? Natuurlijk vond ik het/hem erg leuk. Natuurlijk is het fijn om weer lief tegen iemand te kunnen doen en natuurlijk is het helemaal fijn als er dan ook nog wat liefs terug komt. Maar voelde ik me vrijgezel-af? Nee, daarvoor waren er (weer) teveel mits-en en maar-en aan verbonden. En misschien vind ik die mits-en en maar-en maar wat fijn, lekker veilig en weet ik daardoor precies waar ik aan toe ben... dit gaat 'm niet worden...de komende afwijzing ligt al vast! Maar waarom ben ik er dan toch verdrietig om?

aan de log

19/11/2007
Al heel lang lees ik weblogs van anderen. Nog langer denk ik steeds; dat zou ik ook eens moeten doen. Op mijn verjaardag kreeg ik van de 'vaste verkering van vriendin' een mooi opschrijfboekje, inclusief pen, omdat hij mijn liefdesverhalen 'opschrijfwaardig' vond. En nadat ik vannacht niet kon slapen en leuke herinneringen aan het ophalen was heb ik vandaag de stoute schoenen aangetrokken... Ik ga loggen! Eerst maar eens kijken of ik mijn belevenissen op een hyves log kwijt kan en kijken hoe dat bevalt. En als er niet genoeg in het 'nu' gebeurt heb ik nog genoeg verhalen uit de oude doos (van wijn en bitterballen, cursussen (hoerig) flirten, over de broertjes etc etc). Misschien vinden anderen mijn verhalen niet de moeite waard om te lezen; doe dat dan vooral ook niet! Ik denk eigenlijk dat ik ze het meest voor mezelf op wil schrijven, om het leven iets minder vergangelijk te maken... Dus eigenlijk gewoon weer terug naar het ouderwetse 'lief dagboek'. Nou, ik ben benieuwd...