de dingen die nu even leuk zijn in het leven

• oppassen op de lieve meiden die me lachend tegemoet rennen op de creche
• vriendinnetje M met wie ik van het weekend kaasfondue heb gegeten, wijntjes heb gedronken en die is blijven logeren
• het uitgebreide ontbijtje zondagochtend met zelf-maak croissointjes
• de smurfen die ik verzamel voor de kinderen van mijn collega en die ons tijdens de dienst gezelschap houden op de computer
• de zon die op mijn gezicht schijnt als ik rondjes door het park loop
• alle leuke, lieve en fijne smsjes die ik krijg
• mijn date die zo komt eten...

ook dat hoort bij bloggen

• Op je werk komen en allerlei collega's hebben die, midden in de stafkamer tussen alle andere collega's, je vragen hoe het is afgelopen met je valentijnsmail.
• Je beste vriendin die belt en semi-boos is omdat ze belangrijke nieuwtjes in je blog moet lezen en niet meer live van je hoort.
• Weer in contact komen met je eerste vriendje
• Niets meer schrijven over de, hopelijk snel, aankomende date als gevolg van de valentijnsmail, omdat je bang bent dat hij misschien meeleest.
• Je af en toe opeens realiseren dat er veel mensen zijn die de lettertjes die jij elke keer typed lezen.
• Eigenlijk heel blij zijn dat er zoveel mensen zijn die je lezen, want dat was natuurlijk ergens de bedoeling van dat hele geblog...

nadelen van ouder worden

• Een lichaam wat lastig gaat doen wat betreft rimpels, putten, buikjes die slecht weggaan en zwabberarmen.
• Veel langzamer herstel na een heftige volleybal wedstrijd en bijna altijd spierpijn.
• Na veel minder biertjes een veel heftigere kater waar slecht de dag mee door te komen is.
• Allerlei lastige zaken waar je echt je verantwoordelijkheid voor moet nemen zoals studieleningen afbetalen, belastingen invullen en al die maandelijkse rekeningen betalen.
• Geldzorgen door bovenstaande leningen, belastingen en rekeningen waarbij de struisvogel politiek echt niet meer werkt.
• Telefoongesprekken met vriendinnen over bovenstaande geldzorgen.
• Het huishouden nu eens bijhouden omdat je echt niet meer in een ranzige studentenboel wil wonen (wat slecht lukt by the way).
• Soms gewoon zo moe zijn van een dag werken dat je eigenlijk alleen maar op de bank wil liggen.

mijn valentijnsliefde

Lang geleden, heel lang geleden was ik 16. Ik was heimelijk verliefd op een grote, stoere, beetje foute jongen uit HAVO 5. Ik weet niet meer precies waar ik het lef vandaan haalde, maar ik stuurde hem een anonieme valentijnskaart. En hij wist blijkbaar makkelijk te achterhalen dat die kaart van mij kwam. (Ik vermoed dat onze vele dagen schaatsen op de dichtgevroren grachten en de bijbehorende stiekeme flirts hem wel de goede weg op hadden geholpen). Vervolgens was hij heel stoer, want hij belde. Zo kwam het dat we op één van de dagen na valentijnsdag samen op een bankje aan de dijk zaten. Je weet wel, zo heel stoer op de rugleuning. Met zijn hond om ons heen rondrennend, want die waren we samen gaan uitlaten (goede smoes he). Daar op dat bankje, in de kou, overlegden wij of we samen ‘verkering’ zouden nemen. Ik weet nog goed dat ik hem vroeg of hij me dan wel ‘trouw’ kon blijven, want hij stond nogal bekend als vreemdgaander. En ik had natúúrlijk geen zin in gezeik. Hij beloofde me trouw, en na dit overleg kwam onze eerste zoen. De 5 jaren daarna konden wij vieren dat onze verkering met een valentijnskaart was begonnen. Het leek zo’n mooi verhaal om later, als Opa en Oma, aan onze kleinkinderen te vertellen. En daar, bij mijn eerste échte vriendje is mijn liefde voor valentijnsdag begonnen…

Ps. Gelukkig heb ik vandaag een leuke reactie op mijn valentijnsmail gekregen! Je moet erin blijven geloven!

valentijn

spannend... voor het eerst sinds jaren weer een 'geheime' valentijnsboodschap de deur uit gedaan... Zo geheim is 'ie alleen niet want het was een email, en een email is bij voorbaat al niet geheim omdat er een afzender is. Heb natuurlijk wel een beetje kriebels in mijn buik en ben vooral erg benieuwd of mijn geheime valentijner weet te raden wie ik ben én me dan ook nog weet te herinneren...

Nou, nu eerst maar naar bed, en dan beloof ik bij deze plechtig dat ik morgen zal bloggen over mijn eerste valentijnskaart met als gevolg mijn eerste vriendje.

make up

Wat doe je op maandagavond? Juist, een make up workshop, ergens in een dorp, bij een mevrouw thuis, in de uitbouw, met 10 meiden die normaal nooit make up gebruiken. Op de vraag van de ‘juf’ wie zich wel eens opmaakte vroeg vriendin S of dagcreme ook meetelde?! De toon was gezet en de juf zag haar kans schoon en ging aan de slag. Na een basis van camouflage kwam de foundation laag. Daar waren we natuurlijk allemaal tegen; geen plakkaat op ons gezicht, dat is voor oma’s, dan zie je geen gezichtsuitdrukking meer, dat is slecht voor je huid, dan heb je zo’n lijntje bij de nek… Al onze bezwaren werden door de juf met gemak getackeld. Nog een “bronze blusher”, getekende wenkbrauwen met een sjabloontje zoals bij Oprah en we gingen naar de ogenschaduw en glittermascara. Ondertussen waren we al dik 2 uur bezig (en het zou maar 2,5 uur duren…) en nu kwam pas het moeilijkste. Met veel vragen, gelach en gepruts oefenden we ‘de druppel’ en de makkelijkere techniek (die nog steeds erg ingewikkeld was). Aan de mond zijn we niet eens toegekomen, dus onze lippen blijven voorlopig ongestift. De juf vroeg ons of we bij een eventueel volgende keer van te voren wilden vertellen dat wij het ‘bewerkelijke’ groepje waren. Verder liet onze juf ons heel subtiel weten dat we bij haar alle, hele goede, speciaal uit Italië, nergens anders te verkrijgen producten konden kopen. Op weg naar huis roemde ik haar nog dat het niet zo’n verkooptruc was geweest. Totdat vriendin W opmerkte dat ik toch mooi een foundation, camouflage stift en glittermascara had gekocht die ik elk ander moment dat ik wél bij mijn goede verstand was geweest véél te duur had gevonden… Hmm, eens kijken of alles over een jaar nog steeds ongebruikt in de la ligt of dat ik er vanaf nu perfect ge-make-up-ed door het leven ga…

geweldig

Ik ben blij! Mijn computer is weer helemaal beter! Na 4 uur zwoegen, zoeken, vinden, nog meer zoeken en killen doet mijn lieve computer het weer helemaal. We hebben (ehm, E heeft en ik keek toe) allerlei "horsies" gekilld, adwares verwijderd en van alles opgeschoond. Mijn computer is ook weer super snel zonder buggies én ik heb nu, na 3 jaar niks gemerkt te hebben, de juiste resolutie op mijn beeldscherm.

Ik zie alles dus tegenwoordig weer haarscherp! Misschien verdwijnt mijn writersblock nu ook?

E, je bent geweldig!

virussen

Naast mijn writersblock heb ik ook nog een dozijn aan virussen. Op mijn computer dan hé. En die virussen houden me behoorlijk bezig. Met vriend J heb ik besloten dat mijn computer terminaal is. En dat mijn struisvogelpolitiek van negeren tot nu toe niet geholpen heeft. Sterker nog, ik heb van computer expert E op mijn kop gekregen; met virussen werkt de aanpak van negeren niet en al helemaal niet als je een virus hebt dat non stop allerlei anderen virussen binnen haalt. Ik heb nu dus heul veul virussen. En dat is niet leuk. De virussen zijn wel slim, ze verstoppen zich als antivirus melders en vertellen mij dat ik hun snel moet downloaden om erger te voorkomen. Nou, daar trap ik dus niet in hé, nu niet meer in ieder geval…
Maar goed, die virussen houden mij dus al een paar dagen bezig. Virusscanner downloaden, computer scannen, van alles verwijderen, blij en trots op mezelf zijn en uurtje later weer virussen hebben. Ondertussen non stop msn contact met computer expert E (die al die goede adviezen geeft over welk virusscanner downloaden, hoe te verwijderen etc). Maar helaas, hoe graag ik ook vrouw van de wereld wil zijn en mijn eigen computer wil maken, het gaat me niet lukken… En nu komt morgen dus computer expert E mijn computer maken. Hij zegt dat hij het komt proberen, maar ik ben er natuurlijk van overtuigd dat hij mijn computer beter zal maken! En dan zal ik, heel vrouw van de wereld, lekker voor hem koken. En zeggen hoe knap en goed het is dat hij dat allemaal kan. Maar vooral heel erg blij zijn als morgen alles het weer doet, zonder virussen, zonder scanners, zonder melding, gewoon weer lekker computeren.

writersblock?

écht, ik ga vanavond of morgen weer bloggen... Ik denk er echt wel dagelijks aan, maar het lukt me steeds niet. Ik krijg die lettertjes maar niet op papier (of op het scherm, jullie snappen me wel!). Is dit nu een writersblock? En wat moet je doen om hier weer doorheen te komen?