bang?!

Vandaag ben ik achter twee dingen gekomen die ik eigenlijk niet zo heel erg leuk vind. Sterker nog, ik denk zelfs dat ik kan zeggen dat ik er stiekem een beetje bang voor ben. En dat is wel een behoorlijke biecht hoor, want ik presenteer mezelf graag als de stoere meid die nergens bang voor is.
Vanmorgen zaten we achterin het vliegtuig wat met horten en stoten optrok. Toen vriendin Y, ex- stewardess, mij geruststellend aankeek én aansprak realiseerde ik me dat ik dat opstijgen en landen meer dan 'niet leuk' vind.
En op dit moment vliegen de lichtflitsen en donders mij om de oren. Onweer. Hiervan weet ik het zeker; dit vind ik écht écht niet leuk. De harde regen maakt het wat dragelijker omdat het daardoor een fijne realisatie is dat ik binnen zit, maar wat mij betreft mogen die flitsen en veels te harde donders stoppen. En waarom ben ik nu juist vanavond alleen? Ik kramp na elke flits in elkaar en tel tot de donder komt. Ze zijn veel te dichtbij. Ik kan nog van een mazzel spreken dat mijn twee angsten niet tegelijkertijd waren... volgens mij zou ik vliegen in het onweer niet overleven!

time consumer

Sinds ik mijn lief ken en knettergek verliefd op hem ben heb ik minder tijd voor de andere hele fijne, lieve mensen in mijn leven. In mijn singeltijd baalde ik van dit soort mensen: verliefd en meteen geen tijd meer voor mij. Met de jaren werd ik iets milder gestemd, de liefde heeft gewoon zijn tijd nodig dus rationeel snap ik dat ook wel. Maar dat neemt niet weg dat ik me altijd voorgenomen heb dit zelf anders aan te pakken... Maar helaas, ik ben verliefd en heb nu ook te dealen met zo'n time-consumer. Ik sta niet meer open voor alle leuke en spontane acties van vriendinnen en wil mijn lief ook graag zien. Sterker nog, ik wil mijn lief veel, vaak en graag zien, zelfs ten koste van de andere leuke en lieve mensen... Gelukkig merk ik dat ik, nu met de tijd, weer wat meer oog krijg voor de mensen om me heen. De fase van cocoenen lijkt een beetje voorbij en ik kom weer iets meer in de werkelijkheid. Dus sorry lieve andere fijne mensen in mijn leven, ik ben ook maar een mens... Maar ik beloof beterschap voor de komende tijd! Ik stort me nu gewoon in de fase dat jullie mijn nieuwe lief allemaal mogen ontmoeten, want tja, we stappen nu gewoon over in de 'we doen alles samen fase'...

mıssen?!

Ik mıs mıjn lıef nıet. En nu vraag ık mıj steeds af of dat erg ıs... Is mıssen een graadmeter voor houden van? Kan je relatıe goed zıjn als je het zonder elkaar ook prıma naar je zın kan hebben? Ben ık nu een slechte vrıendın?

Maar eıgenlıjk weet ık het antwoord wel. Volgens mıj ben ık knettergek op mıjn lıef, maar nu gewoon even heerlıjk van mıjn vakantıe aan het genıeten. En ık vınd dat dat moet kunnen!

de gesprekken op vakantıe

Het bevalt me prıma hıer ın turkye. We eten, drınken, slapen en beachen. En er ıs de hele dag zon. Het ıs een soort van paradıjs. Daarnaast ıs er tıjd genoeg voor leuke gesprekken. Samen met vrıendın Y en onze 'nıeuwe vrıenden' hebben we veel gesprekken over de lıefde. Nou ıs dat een favorıet onderwerp voor mıj, dus dat komt goed uıt. Hoe komt het toch dat we allemaal altıjd op zoek zıjn naar de ware. En dat we, als we een lıef gevonden hebben (of gevonden zıjn), we twıjfelen of dıt wel de ware ıs. Blıjkbaar hebben we altıjd zo'n plaatje van de prıns op het wıtte paard ın ons hoofd, maar weten we tegelıjkertıjd nıet hoe deze prıns er precıes uıtzıet. En tja, mısschıen ıs de lıef van nu hem toch wel nıet... Komt het door onze generatıe? Dat we altıjd beter en meer wıllen, altıjd de keuze kunnen maken ergens mee te stoppen en opzoek te gaan naar ıets nıeuws, hopende dat dat beter ıs? Of zıjn we nıet meer gewend ergens voor te werken, te ınvesteren om ıets beter te maken als het nıet meer helemaal ıs zoals we eıgenlıjk wılden. Of zıjn we alleen maar bang om dıngen te mıssen, of om de verkeerde keuze's te maken.

Het lıjkt zo makkelıjk, je wordt verlıefd, trouwt, kınderen en je blıjft voor de rest van je leven bıj elkaar. Maar blıjkbaar werkt het toch nıet helemaal zo. En gelukkıg maar, want het zıjn veel te leuke gespreksonderwerpen...

all ınclusıve

Oja ık was helemaal vergeten te vertellen dat ık op vakantie ging. Of sterker nog: nu ben. Dus bıj deze een kort berıchtje uıt Turkye vanaf een toetsenbord zonder kommas.
Ik kan alleen maar zeggen: het ıs hıer fantastısch! Zon zee strand en elke dag beachen. Zelfs mıjn ontmaagdıng van het concept all ınclusıve bevalt me goed. Je wordt lekker gestructureerd en hoeft nıet na te denken wanneer je waar moet eten. Alleen het op tıjd opstaan voor het ontbıjt ıs wat lastıg. gelukkıg zıjn we nog nıet aangestoken door alle aanwezıge duıtsers dıe al om 11.oo aan het bıer gaan en om stıpt etenstıjd ın de rıj staan voor het buffet.

Voor nu hou ık het hıer maar even bıj. Meer verhalen over hıer weer als ık thuıs ben!

oude angsten

Ja, het is af!! Morgen nog aan die meneer vertellen wat er allemaal uit zijn onderzoek gekomen is, maar dan is het echt helemaal klaar! Maar wat een bevalling zeg. Eventjes een onderzoek doen en een verslag schrijven. Twee en halve maand mee bezig geweest en nachten wakker van gelegen. Alle oude angsten kwamen weer boven drijven. Ik kan dit helemaal niet, ik ben slecht, ik voel me schuldig dat ik die meneer zo lang laat wachten, ik ben nu al zo laat dat ik een perfect verslag moet schrijven, mijn begeleider vindt me vast een loser, zie je wel ik ben niet goed genoeg, hoe kan ik nou ooit de opleiding in, ik moet het alleen doen....Daar kan geen rationalisatie of relativerend vermogen tegenop.
Gelukkig heb ik fijne vriendinnetjes die alles weer in perspectief kunnen zetten. Dank lieve J en M voor het meedenken, minder eng en minder groot maken en het vertrouwen! Ik zal jullie bij de volgende twee opdrachten eerder bellen...

mijn waardeloze vriendje

Wat heb ik een waardeloos vriendje zeg. Mijn gordijnen hangen nog steeds scheef, ik heb nog steeds geen plank in de badkamer en het brillenkastje hangt ook nog niet. Op mijn computer verschijnen steeds meer "horsies"die hij maar niet "killed" en mijn internet is supertraag.
Maar wat is ie lief, en fijn, en gezellig en wat kan hij lekker kussen, en kriebelen. En wat moet ik met hem lachen, en wat kan ik fijn mezelf zijn!
Beetje jammer dat hij nog steeds de high score heeft met bubble breaker...

vraagje

Kom ik net thuis van een koffie bezoekje aan mijn Opa en Oma (waar snel ook een blogje over), stap ik vermoeid mijn auto uit als er net een scooter langsrijdt. Op de scooter zitten 2 jongens, ik zou ze twaalf jaar schatten, dus zullen ze wel 18 zijn... Weet je wat die ene tegen me zegt? "weet je dat jij onwijs lekker bent". Ik was perplex en begon heel hard te lachen... daar leken ze wat van te schrikken om vervolgens hard door te rijden.

Nu is mijn grote vraag: moet ik dit nu als een compliment opvatten of bij lange na niet?

BBQ

Gister werd ik op mijn werk gebeld door vriendin W. Het gebeurt niet zo vaak, dat ik op mijn werk prive gebeld word, dus dat was al leuk. Vervolgens had vriendin W het fantastische plan bedacht dat we, na mijn vroege dienst, gingen BBQ-en bij de plas. Heel erg leuk. Het is vriendin W vervolgens gelukt om op 2e pinksterdag boodschappen te doen. Naast heel erg leuk ook heel erg knap. Dus na mijn dienst snel een luchtig zomerjurkje aangetrokken en hup met lief richting plas. Iedereen ging al richting huis, dus het was zowaar lekker rustig. Heel fijn en heel leuk. De zon scheen, kleedje, wijntje, bikini en lekkere hapjes. Heeeeeel erg leuk. Vriendin W en haar lief deden acrobatische kunstjes die we allemaal voor later hebben vastgelegd. Lief en ik moeten eerst nog wat meer oefenen. De kunstjes waren meer dan leuk, ze waren hilarisch. Vooral vriendin W die riep "oje, ik ga je laten vallen' waarop haar lief vervolgens op de grond viel. Na nog even een snelle klus, een telefonisch interview voor de radio, vanaf de plas (eigenlijk ook wel erg leuk), terug naar de stad voor koffie en weer wat wijntjes. Tevreden lag ik savonds in mijn bed, ik kon maar 1 ding bedenken; wat was dat allemaal ontzettend leuk!

Bedankt lieve vriendin W!
En bij deze is je streven om zo veel mogelijk in mijn blogjes voor te komen aardig gelukt...

is niet leuk

Heel de pinksteren werken, terwijl iedereen vrij is én leuke dingen aan het doen is én het super mooi weer is, is niet leuk!
Een smsje van vriendin W krijgen met "jij bent de bikkel van de dag" is wel leuk!

grip op je dip

Soms is het zo'n warboel in mijn hoofd. Er zijn allemaal lijstjes met dingen die ik moet doen, er zijn allemaal zaken waar ik me zorgen om maak en allerlei situaties waar ik aanpakken voor moet verzinnen. Daarnaast gaat het dagelijkse leven ook nog gewoon door. Ik moet eten, drinken, opstaan, werken en me elke dag weer aan en uitkleden. En natuurlijk ook nog niet vergeten te blijven genieten van m'n lief. Vervolgens word ik er steeds mee geconfonteerd dat ik niet alles kan, dat ik dingen vergeet, soms zelfs hele belangrijke dingen. Dat ik leuke dingen niet kan doen, of af moet zeggen, en daar dan weer van baal. En heel soms zijn er van die dagen dat ik me verlies in al deze lastige, overweldigende, teleurstellende dingen. Dat ik overspoeld word met verdiet, mezelf een minkukel vind, nergens van geniet, overal paniek om heb en eigenlijk het liefst in bed, diep onder de dekens wil blijven liggen. Zelfs mijn mega grote positieve instelling weet dan geen weerwoord op al mijn ellende.
Gelukkig werd ik vanmorgen wakker, met de zon op mijn gezicht, in de armen van mijn lief en zag de wereld er alweer een stuk beter uit. Er zijn weer lijstjes op papier en heldere concrete plannen in mijn hoofd. Alle ellende is toch heus zo erg niet en eigenlijk valt alles best wel mee. Pfjew, mijn positiviteit heeft het weer gewonnen!

m'n nichtje

Afgelopen weekend kwam mijn nichtje van 9 logeren. Zij komt speciaal bij mij omdat zij niet, zoals haar zusje en broertje, op de boerderij durft te logeren. Dus doen we allemaal stoere dingen. Ze heeft mijn volleybalwedstrijd geteld, we hebben pannekoeken aan de werf gegeten en gescrabelt in de kroeg. Ze mocht samen met broer op de nintendo (wat ze nog noooooit gedaan had) en we zijn naar de bioscoop geweest (winks club is echt wel vet cool gaaf en bloem is ook mijn lievelings). Ze heeft heel veel nieuwe mensen leren kennen (veel meer als papa) en is fan van mijn nieuwe lief (en zijn telefoon mét internet). Na 2 dagen haar non stop om me heen was ik kapot, op en leeg en was ik blij dat ik haar weer thuis af mocht leveren.
Om vervolgens met pijn in mijn hart weer naar huis te rijden. Vlak voordat ik vertrok barste ze in tranen uit. Ze miste me nu al...
Wat heb ik een lief gevoelig nichtje... Gelukkig heb ik bij 'geheime wens' in haar vriendinnenboekje geschreven dat ik hoop dat ze snel weer komt logeren!