samenwonen

Samenwonen dus. Pfjew, da's niet niks. Officieel gingen we 'het' pas op 3 januari doen. Alsof dat ruimte maken, sjouwen met kasten, dingen uitzoeken, opruimen, weggooien en nog veel meer niks was. Maar goed, zaterdag was het dus zover. De dag begon vroeg; lief ging nog even naar de rommelmarkt dus de wekker ging om vijf uur (jawel, vijf uur smorgens). Ik had beloofd mee te gaan maar dacht op dat moment echt (ja, serieus echt waar) dat ik dood zou gaan als ik het bed uit zou moeten. Om acht uur kroop een ijskoude lief tegen me aan om nog even met me door te slapen tot 10.00. Vervolgens hebben we enorme ruzie gemaakt. Zo heftig heb ik dat nog niet met mijn lief gedaan. Ik wist zeker dat ik NIET met hem wilde samenwonen. Uiteindelijk wilde ik dat natuurlijk juist wel, want hoe fijn is het om zo heftig ruzie met je lief te kunnen maken... Na het goedmaken zijn we ook nog éven nieuwe kleren wezen shoppen, een hapje wezen eten en hebben we een nieuwe laptop bekeken. Voor het daadwerkelijke verhuizen bleef dus niet meer zoveel tijd over, maar ach... het was toch niet zoveel werk...
Maar goed, kort samengevat hebben we gister en vandaag heel veel platen verhuisd (lief dan voornamelijk he, ik heb me met de kledingkast bezig gehouden, is veel minder zwaar, en hé, die platen zijn zijn hobbie), zijn de computers over en aangezwengeld, doen de draaitafels het en voelt het zowaar een beetje als thuis.
De komende tijd zal er nog veel ruimte gemaakt, uitgezocht, opgeruimd en weggegooid moeten worden, maar het is gebeurd. We wonen samen. Wat leuk, wat gek, wat spannend en wat fijn. Ik woon samen met mijn lief!

ps weet niet of lief het zó leuk vindt. Hij wordt een 'klein' beetje gek van mijn "wat ben je aan het doeoen?". Is dat erg?

Gister

Gister voelde het ergens tussen 100 eeuwen geleden en net gebeurd. Tijd blijft een verwarrend iets. Gister door veel vergeten en misschien daardoor bij mij juist erg aanwezig. De film van toen speelt zich in mijn hoofd en dromen af. Ik wil/kan er geen woorden aan geven. Weet niet waarom. Te heftig? Het is ook heftig.
Misschien is het juist de kunst het dat ook te laten zijn...


Hij is er niet meer, al vier jaar niet meer. En dat is heftig.