ik wil, ik wil, ik wil... een fototoestel!

Ik wil zo graag een fototoestel, zo'n mooie, je weet wel, met zo'n enorme lens, waar ik dan de meest fantastische foto's mee ga maken.
Vroeger was ik in mijn vriendengroep degene die de foto's maakte. Elk feestje, uitje of juist de gewone dagelijkse dingen legde ik vast. En drukte ik af. En verdeelde ik onder mijn vriendinnetjes. Ik maakte er soms zelfs een fotoboekje van.
Maar de technologie ontwikkelde zich door, en ik liep achter. Anderen maakte met hun digitale camera de foto's. En ik hoop dat ik hier en daar wat toegestuurd krijg. Dank zij Flikr en Picassa heb ik veel mooie herinneringen ook op mijn eigen computertje staan.

Maar langszaam gaat het kriebelen. Ik wil ook. Eigen foto's, een eigen camera. Vriendin T verdiepte zich erin en ik lifte mee. Jeetje wat zijn die dingen duur. Twijfel, twijfel, zo'n sjieke compact of toch het echte werk. Meteen een spiegelreflex, maar dan natuurlijk wel een goede.

Gister heb ik me in zo'n echte winkel eens goed laten voorlichten. En ik ben verliefd. Hij is 550,- euro. Echt belachelijk veel te duur. Er zijn duizend en een reden om het niet te doen. Ik heb namelijk eigenlijk geen geld, heb nog een creditcard schuld, sta elke maand rood, moet nog op vakantie, een goedkopere is ook prima, ben net geflitst voor door oranje rijden (ookal zegt vriendin W dan dat dat niet kan, dan is het namelijk rood) en moet dat ook betalen, Lief vindt het allemaal niet zo nodig, het is een zwaar en kwetsbaar ding, ga je toch niet vaak meenemen...
Maar ook veel redenen om het wel te doen; hij is zo mooi, ik wil het al heel lang, ik kan toch een beetje langer schulden hebben, het is een kado aan jezelf waar je nog heel lang plezier van hebt, ook als er straks heel misschien wel kindertjes komen, we gaan bijna op vakantie, daar moeten toch mooie foto's van gemaakt worden, kan ik eindelijk mooie foto's op mn blog zetten, een iets minder goede is ook duur, kan je het net zo goed meteen goed doen....

En nu... Kan iemand me helpen met mijn beslissing nemen?

regelmatig werken en shoppen

Door dat regelmatig werken schiet het shoppen er een beetje bij in. Woensdagochtend is mijn vrije momentje. En afgelopen dinsdagavond had ik al bedacht dat ik deze woensdagochtend er eens flink van zou genieten. Mn salaris gestort, nog niet alles betaald, dus nog wat over. En een goed excuus, namelijk dat mijn nieuwe baan ook nieuwe kleding vergt. Op de fiets was ik al lekker aan het voorgenieten. Ik zou de uitverkoop eens goed verkennen, naar de Marlies winkel, toch nu echt eindelijk die birckenstocks kopen en ik wil ook zo graag een nieuwe beachbril. Maar eerst even lunchen met vriendin N en kids.
Sta ik met de lunch bij de kassa, ben ik mn portomonne vergeten. Thuis.

Gelukkig ben ik donderdagavond na mn (regelmatige) werk nog snel de stad in geweest. En ik kan zeggen dat ik goed gescoord heb! Lang leve de Dept met zijn 75% procent korting en ookal zijn ze niet hip, mn nieuwe slippers lopen heerlijk!

groot, groter groots dilemma

Mag je teut bloggen op je werk?

nog een dilemma

Mag je teut bloggen?

nadeel

Groot, groot, groot nadeel van regelmatig werken en elk weekend vrij is elke maandag werken. En je dat elke zondagavond realiseren.

Bah! Morgen werken!

dansen

Het zijn de beste feestjes, smorgens wakker worden en bedenken dat je wel zin hebt om te dansen, een smsjes sturen en nog geen 3 kwartier later met 15 man in een trein zitten richting dance valley... De zon scheen, het gezelschap was leuk, mijn lief geweldig en de mensen meer dan het bekijken waard. De enorm ingewikkelde reis van Haarlem naar het terrein met dure taxi's, kilometers lopen, verkeerde ingangen en eindeloos wachten nemen we maar voor lief. Gelukkig ging de terugreis met mij als bob (in een automaatauto, whaaa) een stuk voorspoediger.
Wel bijzonder dat ik als bob, op 2 smirnhof ice, vandaag de hele dag het gevoel had dat er zes bussen over me heen gereden waren. Of is dat de leeftijd...

ruzie

Niet leuk, soms niet te begrijpen, soms zomaar opeens, niet te vermijden, soms zelfs wel lekker en meestal ergens ook wel goed. Of zelfs nodig.
Ik heb de hele zaterdag ruzie gemaakt met mijn lief. Eigenlijk weet ik niet meer precies waarom. Het had iets te maken met wat hij gedaan had. Of niet. Of wat ik vond dat hij gedaan had, of moest doen of juist niet gedaan had terwijl ik wel dacht dat ik vond dat hij het moest doen. Zoiets.
Gelukkig is het nu weer goed. En is het zelfs fijn geweest om de ruzie er even te laten zijn. Het zet alles weer even op scherp. Ik weet weer dat ik hem echt heel leuk vind. Ik voel weer dat ik hem echt heel leuk vind. Hij is mijn lief.

En ik ben stiekem ook wel een beetje trots op mezelf. Misschien is dit wel de eerste keer in mijn leven dat ik op een goede, veilige manier ruzie heb gemaakt. Dat ik niet overspoeld ben door allerlei angsten om verlaten te worden. Dat ik niet alles kapot heb gemaakt. Of meteen overboord heb gegooid. En dat ik het er heb laten zijn. Tijd heb gegeven. En het niet nodig vond dat alles in een keer weer helemaal goed moest zijn. Best knap voor iemand die dat nog nooit gedaan heeft. En natuurlijk ook een beetje knap van mijn lief.

Maar ik stel toch voor om dit niet te vaak te doen. Ok?