woensdag 25 december 2013

Kerst

Kerst, ik heb het er niet zo op. Al jaren probeer ik de dagen zo onopvallend mogelijk aan me voorbij te laten gaan. Het is me al vaker voorgekomen dat ik op eerste kerstdag voor een dichte supermarkt stond en ook dit jaar bedacht ik me pas één dag van te voren dat je niet zomaar overal boodschappen kan doen op kerstavond...
Sinds ik schoonfamilie heb ontkom ik niet meer aan één echte kerstdag. Maar na een aantal jaar oefenen heeft die dag wel een -te doen- invulling gekregen. Het hebben van kinderen helpt; er is 'wat' levendigheid én er is een gespreksonderwerp.
Maar nu we zelf 'een gezin' zijn ben ik op zoek naar eigen tradities. En ik ben wel te spreken over de invulling van vandaag. Op het kneuterige park in de tuttige caravan samen ontbijten, met het hier aanwezige playmobile spelen en jeugdherinneringen ophalen, zwemmen in een klein, oud en koud zwembad op het park, film kijken terwijl de jongens slapen en in een te kleine keuken met te weinig spullen het kerstdiner voor morgen voorbereiden. Misschien volgend jaar een andere locatie maar...ik kan er wel wat mee!

maandag 23 december 2013

Leuk hoor, vakantie...

Eerst hebben we anderhalf dag kei en keihard gewerkt om het huis opgeruimd en schoon te krijgen. Na twee weekenden zieke mannen en de schoonmaakster met vakantie is ons huis in een vuilnisbelt veranderd en er komen andere mensen in ons huis dus alles moet tip top zijn! Lief moppert dat ik alles zo grondig aan wil pakken en we zo tot middernacht bezig zijn. Ik pak de kans om kledingkasten uit te mesten, een grotere maat van loek in de kast te leggen, mijn lief wat klussen te laten doen en denk dat we alles heus wel voor vijfen redden en ik tussendoor ook nog even de stad in kan...
Als ik mijn planning ' iets' aanpas zijn we -zes vuilniszakken en zes klusjes verder- om tien uur klaar.
Als we de volgende ochtend het harde werken nog eens dunnetjes overdoen en vervolgens in een uitpuilende auto stappen -op weg naar ons vakantie adres- vraag ik me af waarom... Vakantie levert altijd stress op. Bij ons dan.
Die waarom-vraag kwam nog eens terug toen ik met de kleinste man onderin een stapelbed lag terwijl mijn lief met onze grootste man in een andere kamer in het grote bed lag. Waarom? Rationeel leek deze keuze voor de meeste slaap voor iedereen te zorgen. Maar waarom lig ik dan nu onderin een stapelbed in een caravan in een troosteloos park? Waarom?
Omdat we op vakantie zijn....

Straks maar eens even het zwembad bekijken, kijken of ik me daar beter door ga voelen. Guess not...

vrijdag 13 december 2013

sommige dagen...

Gister 'appte ' mijn lief dat hij een "schijtdag" had. Gijs poepte in zijn broek en in zijn middagslaapje-luier. Loek poepte tot twee keer toe alles -en dat is echt tot zijn nek- onder en spuugde daarnaast nog twee keer zijn bed onder. Bij thuiskomst lag er een stapel om u tegen te zeggen. Vandaag spuugde Gijs mij, zichzelf en zijn hele bed onder, en poepte Loek naast zichzelf zijn hele bed onder. Nadat hij en ik schoon gedoucht waren bedacht hij nog even een hele voeding over zichzelf heen te spugen.
De wasmachine draait was vijf weg en ik probeer mijn stress te negeren over het fotojaarboek dat vandaag echt af moet omdat anders de bon verloopt...
Arghhh... sommige dagen...

Om nog niet te spreken van het hert dat gister voor mijn auto sprong en mijn hele bumper aan kort sloeg...

donderdag 5 december 2013

anders vergeet je je kolf...

...op ene lange dag werken en geen mogelijkheid eerder naar huis te gaan...

Daar zit ik dan. In de dokterskamer op mijn werk. Deur op slot, kopje thee, alles uitgestald... en dan blijkt dat ik het meest essentiƫle deel, de kolf zelf, ben vergeten. Hoe dom kan je zijn...
Dat betekent de hele dag balen, plof tieten, een poging tot hand kolven en stressen om de misgelopen-niet-gemaakte-flessen.

Dus check check dubbel check als ik de deur uit ga. Door mijn lief dan, want mijn checks bieden geen enkele garantie.

hormonen

Die hormonen van mij vliegen de tent uit. Of eigenlijk, ze laten mij, alle mensen in mijn omgeving en alles om mij heen de tent uit vliegen.
Ik loop te vloeken en te tieren. Ik val uit naar mijn lieve mannetjes, zelfs naar Loek die met zijn 4 maanden oud zijn nog nergens iets aan kan doen. Mijn lief krijgt de wind van voren en doet weinig tot niets goed. Of zo goed dat ik er helemaal emotioneel van word en moet huilen.
Ik vergeet alles. Verjaardagen van vriendinnen, lieve meisjes. Ik vergeet mijn sleutels, mijn ID zodat ik ergens niet inkom waar ik voor werk echt moet zijn. Ik vergeet welke dagen ik moet werken. Ik vergeet te kolven.
En ik gooi weg. Ik gooi heel veel weg. Voor nu is dat eigenlijk de enige hormoongestuurde actie die ik prettig vind... De inhoud van mijn kledingkast is voor 2/3 de deur uit gedaan. Ik denk dat ik ongeveer 95% al 3 jaar niet gedragen had...Ik ruim speelgoed uit, mest de voorraadkast uit en heb nu het plan gevat de 6 verkleedkisten (jaja, 6 kisten vol verkleedkleren -waarom vraag je je af-) te reduceren tot 1. Of als ik toch lekker bezig ben; tot geen...
Als ik zo nog even doorga denk ik dat we binnen korte tijd een leger huis hebben dan ooit zo was terwijl het huis nu zo vol met mensen is als het nog nooit geweest is... En het voelt goed!