Ook één dagje werken...

Ik snap het wel hoor, dat geklaag over werkende mama's. Dat deeltijd werken zet toch geen zoden aan de dijk, draait toch geen productie en met die kids thuis/op de crèche is geen enkele mama voor de volle 100% met werk bezig. Normaal zit ik vol met tegenargumenten maar vandaag roep ik maar even niet heel hard dat deeltijd mama's vier dagen in drie proppen, keihard werken en zich altijd schuldig voelen over het tekort doen. Vandaag zit ik maar even stil in mijn forenzen trein. Vandaag probeer ik zo min mogelijk aandacht te vestigen op mijn eerste werkdag van de week. Op vrijdag...
Tja, dat krijg je met een ziek kind en een dag vrij genomen om bij te slapen van de slechte nachten... Dan blijft er bij een deeltijd werkende mama zoals ik nog maar één dag over...

Zo, straks maar eens kijken of en hoe ik die vier dagen in één gepropt krijg...

Strepen

Gister gaf ik een praatje op het werk over een nieuw zorgprogramma. Geen groots iets maar tegelijkertijd heel groot. Het is namelijk één van de laatste dingen die nog moeten voordat ik klaar ben. Klaar met de opleiding die ik drie jaar geleden gestart ben, de opleiding waarin ik eindeloos veel literatuur moest lezen, opdrachten moest maken, presentaties moest geven, de opleiding waarin ik twee keer mama werd. En nu nog maar drie strepen op mijn 'te doen' lijstje en het is klaar...
Over drie weken ben ik gz-psycholoog, BIG geregisteerd en kunnen mijn cliënten me hoogstpersoonlijk voor het tucht slepen. Hoe fijn is dat?!

Slapen...

Gisteravond lag ik met mijn lief in bed en we besloten komende week allebei een dag vrij te nemen, op een crèche dag, en samen iets te gaan doen. We fantaseerde over wat we dan allemaal konden gaan doen. Een dagje sauna, zonnebank, een boek lezen... Maar al snel kwamen we bij de primaire behoefte van dit moment; slapen...
Nog even overwogen we 'dat kan ook in de sauna', maar al snel besloten we dat dat teveel moeite zou zijn. Dus... Volgende week brengen wij de jongens naar de crèche en gaan we linearecta naar huis, terug ons bed in! Misschien er nog even uit voor een lunch, maar het hoofddoel is slapen!

Laat... Of vroeg...

Ik lig op bed. Moe, ontzettend moe. En ik geef mezelf op mijn kop dat ik weer te laat in bed lig. Ik kijk op de wekker. Die zegt 21.02... Ik weet rationeel dat dat niet laat maar heel erg vroeg is, en toch voelt het voor mij als middennacht. Het zal vast iets te maken hebben met de vele nachtvoedingen, de behoefte om bij mama te zijn van mijn jongste, de oorontstekingen en nachtmerries van mijn oudste, de interne klok van beiden die om zes uur ingesteld is en alles daaromheen. Maar ik vind het erg. Het is vroeg en het voelt laat... Ga ik dat ooit weer andersom voelen?

Een normale zaterdag ochtend

Zes uur, de eerste is wakker. Half zeven, ik hoor de oudste. Shoot, het is "mijn shift". Als een zombie loop ik naar beneden. De oudste heeft een ochtends humeur en klaagt bij alles "nee, mama nee". Gelukkig laat hij de "papa doen"'s even achterwegen. Een half uur later zitten we met een bordje met lekkers (zo krijg ik hem tevreden), één kind aan de borst op de bank tv te kijken. Pfjew, even bijkomen....
Vervolgens douchen, aankleden en in de auto; we hebben een speelafspraak en ik moet nog even de op marktplaats gescoorde laarsjes ophalen.
Shoot, auto start niet. Andere auto erbij, startkabels en we kunnen. Nog eens shoot, tom tom valt uit... Telefoon opstarten... Arghh volgens mij werd ik geflitst. Hij was toch nog oranje?!? Ai, dit worden dure laarsjes... Vervolgens valt de oudste in slaap, niet handig op dit tijdstip, moet ik hem zo wakker maken en dan is hij niet te genieten. Én ik moet hem nu naar boven tillen...Eenmaal op de speelafspraak aangekomen, trap drie keer op en af, plof ik op de bank... Koffie!

In de middag vraag ik mijn lief of wat we nu eens zullen gaan doen? Ik word gek van zo'n lui niks doen weekend....