Kloppende hoofdpijn, pijn op mijn borst (of is dat hartepijn), dikke ogen die steeds over willen lopen, vaste nek, rug, schouders en zelfs stijve benen. Dromen waarin ik met hem praat. Herinneringen aan toen, aan die dag. Flarden van beelden van de dagen erna, flarden die ik nog niet eerder heb gehad. En alles met gemengde gevoelens. Het is fijn om weer eens te herinneren, zo lang lukte dat niet of was ik te bang dat ik de emoties niet de baas kon. Maar ik wil het ook niet, ik wil die pijn niet voelen. En pijn doet het, enorm.
Hij is er niet meer. Of wel.
Zoals hij mij zelf ooit schreef; aanwezig in afwezigheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten