eitje

Fijn! Dat fantaseren over 'straks' in 'het nieuwe huis'. Straks kunnen we samen in bad. Straks hebben we een hele grote eettafel en kunnen we mensen uitnodigen om te komen eten. Straks wonen we drie keer zo groot. En die voorpret maakt mij wederom marktplaats verslaafd. Ik kocht al een klein medicijnkastje, een behangetje en twee 70ties bedlampjes. En nu zag ik van de week twee waanzinnige stoelen, witte 'eitjes' die onthoofd zijn en gevuld met rood skaileer. Heerlijk retro. En lief vond het ook wel wat (wat op zich erg bijzonder is, maar daarover een andere keer). En toen had ik ook nog de mazzel dat de verkoopmevrouw meteen met mijn bod accoord ging (wat ook nog wel bijzonder is, maar ook daarover een andere keer). Of ik ze meteen de dag erna kon komen halen, want ze was al verhuisd en dan kwam er al iemand anders. Ze dacht niet dat ze beiden (en het retro glazen salontafeltje wat ik erbij kado kreeg) in mijn punto zouden passen. Dus gingen lief en ik vanavond met zijn tweeen richting Rotterdam. Maar de ei-stoeltjes waren erg groot. Errug groot. Met veel passen en meten paste er echt geen een in de grote bak van lief. Hij paste gewoon door geen enkele deur. Plan B dan maar; eentje achterlaten... Maar mijn Punto liet me weer eens enorm trots zijn!! Beiden stoelen en het tafeltje paste erin. Met mijn wagen vol geladen met onthoofde eitjes en een hoog retro gehalte reed ik blij naar huis. Maar tja... hoe moet dat nu allemaal in ons huisje van nu? Straks drie keer zo groot betekend nu heel klein... De komende 3 maanden hebben wij dus heel veel stoelen. En weinig ruimte...
Note to myself: ECHT nog geen bank kopen, maar eerst verhuizen!

nl doet

Met een groep dames voor de verjaardag van vriendin Y. hebben we afgelopen zaterdag meegdaan met NL doet, een landelijke vrijwilligers dag. De meningen van te voren waren breed; sommige wilde perse een bejaarde of gehandicapte zien waar anderen erg bang waren 'gelikt' te worden door zo'n gehandicapte dus liever wat gingen klussen. Het werd een dagbestedingscentrum voor volwassen geestelijk gehandicapte. Aangekomen werden we gemerkt met button (anders zie je het verschil misschien wel niet tussen vrijwilliger en bezoeker, natuurlijk...) en rondgeleid door het gebouw. Onze groep kreeg een workshop dans en theater. Na een opwarmrondje vroegen we ons af wat onze 'begeleidende' taak was, aangezien we allemaal driftig aan het meedansen waren. Als snel bleek dat we vooral moesten influisteren, bijsturen, aan de kant duwen en coachen zodat we aan het eind van de middag een gestroomlijnde voorstelling konden geven. De 'reisvoorstelling' van Utrecht naar Barcelona voerde ons rennend over het station, met de trein, met de bus, op de roltrap, in het vliegtuig naar een snikheet plein in Barcelona. Wat we daar aan moderne dans moesten voorstellen weet ik nu nog steeds niet, maar het 'uit je dak dansje' aan het eind maakte alles goed. Volledig gevloerd van alle indrukken en lachend om alle verhalen (die ene man die steeds in de billen van die andere man kneep, die vrouw die vroeg wat we gingen eten in Barcelona, de jongen die in tranen uitbarste toen hij niet aan L. mocht zitten en de in paars velour gekleede dame) stortte ik in op de bank. Vrijwilligerswerk is erg leuk, maar ook erg vermoeiend! Volgend jaar weer!

Een lamme hand van het tekenen maar het is rond; we zitten er nu echt aan vast. En na al de lastige beslissingen over geld, overlijdensrisico's en andere nare zaken kunnen we ons gaan foucussen op de leuke dingen: een vloer en een keuken!
Ik heb er zin in! Mijn lief is niet zo fan van meubelboulevards...
Dikke pech!

resultaat?!

Na 4 weken drie keer -extra- sporten in de week was gister mijn laatste keer. Als een in plastic gerold worstje met een elektrische deken om mijn buik ging ik nog eenmaal drie kwarrier lopen. Maar eerst meten. Want meten is weten.

De resultaten:
0,1 kilo zwaarder dan bij start
2% vet minder, terwijl ik 12% minder moest
3 centimeter minder buik
en 2 centimeter minder heup

Ik vond het mager. Heel mager. Niet ik dan, maar de resultaten. Ik ga dus niet meer drie keer in de week ingerold in plastic zweten!
Maar stiekem aan de andere kant zie ik echt wel dat mijn conditie verbeterd is, dat mijn benen veel strakker zijn en bijna geen putjes meer hebben en dat de broeken minder strak zitten. Dus ik ben tevree!
Op naar een volgend experiment, want zo kan ik nog niet in bikini...

een week in blog

Woensdag
Kopjes koffie met veel zorgen om een spugende Daan en slecht bericht over een veel te lang moeten zittende Broer. Alhoewel die Broer van mij in zijn sop gaar mag koken omdat hij geen oog heeft voor een bezorgde en zorgzame zus.
Donderdag
Een positief verslag van de huis-keur-meneer dus het huis is echt-echt-echt van ons. Met mijn overvolle hoofd gister de fiets van mijn lief niet op slot gezet en vandaag bij thuiskomst na een dag werken erachter komen dat ie weg is. Stom!
Vrijdag
Voor het eerst in 15 jaar komt vriendin J bij een wedstrijd kijken. Helaas zit ik bijna de hele wedstrijd op de bank. Daar word ik goed chagerijnig van!
Zaterdag
Veel te vroeg op om mijn kinderen op het toernooi te coachen. Mijn coach hart groeit als een van de kinderen precies doet wat ik afgelopen training heb geleerd. Helaas worden ze toch maar vierde alhoewel dat hun niks uit maakt; een vaantje is een vaantje. Daarna lekker struinen over de meubelboulevard. Ruimte voor een klein beetje voorpret.
Zondag
Weer veel te vroeg op om weer in plastic gerold te sporten. Om daarna een veel te zware, veel te impulsief gekochte en misschien toch niet zo hele mooie tafel in Oostzaan op te halen. Rijden in de oude automaat Benz is wel heel cool. Daarna sushi workshoppen is huize P. Heerlijke oesters gegeten, geoefend in sushi rollen en smullen van de resultaten.
Maandag
Op het huis staat 'verkocht' en dus echt-echter-echts van ons. De hypotheek is nog steeds niet rond want we weten niet hoe ons leven te verzekeren. Snel de nieuwe fiets voor mijn lief opgehaald. Lang leve marktplaats!
Dinsdag
Tja, een dinsdag.. Rennen vliegen en weer doorgaan. Werken, ruitenwissers uit de knoop halen en trainen.
En weer woensdag
Eindelijk uitslapen. En gekozen voor een overlijdensrisico overzekering. En de VT Wonen gekocht. Nu kan het fantaseren echt beginnen!

Dat sporten dus. Tja. Wat zal ik erover zeggen. Ik sport twee keer in de week. Een training en een wedstrijd. Best fanatiek vind ik. Maar toch word ik elk jaar een beetje ouder en dikker. En toen liet ik me verleiden door een advertentie in het plaatselijke krantje. Iets met belly special. Drie keer per weken sporten met een warme band, een soort van electrische deken, om je buik. En daar zou je een strakke buik van krijgen. Volgens de advertentie.
Ik bedacht me dat ik wellicht wat zou afvallen van een maand vijf keer in de week sporten. En ik bedacht me dat ik dat misschien wel zou volhouden, het was maar 1 maandje. Vier weken. Zo voorbij, toch?
Dus liet ik me niet weerhouden door de eerste verschrikkelijke ervaring van een zondagochtend in een sportschool, ingewikkeld in huishoudplastic, tussen alle grote, kreunende, gewichtdrukkende mannen, zwetend op een loopband. Ik ging braaf drie keer per week. Ter ondersteuning kocht ik een roze ipod met allemaal fijne muziekjes.
Maar toen viel ik. Hard. En mocht ik een week niet sporten vanwege onaanspreekbaarheid.
Even overwoog ik het hier bij te laten. Dat hele belly gebeuren is zo ontzettend stom. En mijn buik wordt er -op het oog- echt niets minder van. Maar, bikkel als ik ben, stond ik afgelopen zaterdagochten weer ingepakt in huishoudplastic op de loopband. Nog 5 keer. En dan NOOIT meer!
Ik houd jullie op de hoogte van de centimeters en kilo's! Als het de moeite van vermelden waard is...