nl doet

Met een groep dames voor de verjaardag van vriendin Y. hebben we afgelopen zaterdag meegdaan met NL doet, een landelijke vrijwilligers dag. De meningen van te voren waren breed; sommige wilde perse een bejaarde of gehandicapte zien waar anderen erg bang waren 'gelikt' te worden door zo'n gehandicapte dus liever wat gingen klussen. Het werd een dagbestedingscentrum voor volwassen geestelijk gehandicapte. Aangekomen werden we gemerkt met button (anders zie je het verschil misschien wel niet tussen vrijwilliger en bezoeker, natuurlijk...) en rondgeleid door het gebouw. Onze groep kreeg een workshop dans en theater. Na een opwarmrondje vroegen we ons af wat onze 'begeleidende' taak was, aangezien we allemaal driftig aan het meedansen waren. Als snel bleek dat we vooral moesten influisteren, bijsturen, aan de kant duwen en coachen zodat we aan het eind van de middag een gestroomlijnde voorstelling konden geven. De 'reisvoorstelling' van Utrecht naar Barcelona voerde ons rennend over het station, met de trein, met de bus, op de roltrap, in het vliegtuig naar een snikheet plein in Barcelona. Wat we daar aan moderne dans moesten voorstellen weet ik nu nog steeds niet, maar het 'uit je dak dansje' aan het eind maakte alles goed. Volledig gevloerd van alle indrukken en lachend om alle verhalen (die ene man die steeds in de billen van die andere man kneep, die vrouw die vroeg wat we gingen eten in Barcelona, de jongen die in tranen uitbarste toen hij niet aan L. mocht zitten en de in paars velour gekleede dame) stortte ik in op de bank. Vrijwilligerswerk is erg leuk, maar ook erg vermoeiend! Volgend jaar weer!