pijn

Werd ik gister toch zo maar van de weg afgehaald. En ik had echt niet door waarom. Natuurlijk wist ik ergens wel dat het niet helemaal ok was wat ik deed. Maar nu weet ik het zeker; je mag niet rechtdoor voorsorteren en dan toch rechstaf slaan. Dat doet namelijk pijn, heel veel pijn. Hondervijftig euro pijn. Auw!

spijkerbroek

Vandaag ga ik voor de derde keer naar die spijkerbroeken winkel. Voor mijn lief. Ik heb al 2 keer eerder spijkerbroeken voor hem meegenomen, zodat hij ze thuis kan passen. Maar mijn lief is lastig, met spijkerbroeken dan. Of eigenlijk met alle kleding... De spijkerbroeken die ik mee had genomen hadden té opvallende stiksels, téveel nep kapotte plekjes of waren te saai. Op onderbroeken mag geen naam staan, en zeker geen BB. Er mag trouwens nergens groot een naam op staan, tenzij het een platenlabel is. Best complex dus.
Maar goed, ik ga het nog één keer proberen, nu is de missie slechts 'een maatje groter'. En als dat niet lukt? Dan neem ik gewoon lekker (nog) een spijkerboek voor mezelf!

gescheurd

Ik ben in twee weken uit drie spijkerbroeken gescheurd. Ik ben sterk van mening dat dat komt door ouderdom, van de spijkerbroeken wel te verstaan. Mijn weegschaal zegt helaas wat anders...



Update:
Net 4 nieuwe spijkerboeken gekocht! Wat is uitverkoop toch heerlijk. Maar wat nu met die broeken als de weegschaal weer aardige dingen tegen me zegt?

uitstel

Uitstel, uitstel, uitstel. Draal, draal, draal. Wasje hier, wasje daar. Beetje lezen, beetje slapen, beetje tv kijken. Als ik geen poets had zou ik zelfs mijn huis nu schoon gaan maken...
Wat ben ik er toch slecht in. Maar het is klaar! Gemaild en al. En ik ben er best tevreden over! Hopelijk vindt mijn supervisor dat ook en is dat stomme diagnostiek nu eindelijk écht klaar!

verdrietig, blij en balans

Komt het door de donkere periode, is het de winterklok? Is het het graven in mezelf en in het hoe ik geworden ben wie ik ben? Zijn het de twijfels die hoogtij vieren of is het de vermoeidheid door mijn drukke leven. Zijn het de komende sterfdagen, of de aanstaande feestdagen die weer eens laten voelen hoe alleen ik ben.
Ik voel me moe, verdrietig en bij vlagen eenzaam.

Daartegenover staat zoveel. Zoveel fijne zon-momenten, zoveel lieve vriendinnen, zoveel liefde van mijn lief. Zoveel warmte en thuisgevoel in mijn huis, zoveel lachen samen in bed. Zoveel leuke momenten als lunchen in de stad, bitterballen na de volley, vergaderen voor een feest. Zoveel blij zijn met wie ik ben en wat ik doe.
Ik voel me sterk, vrolijk en vol energie.

Ondanks deze tweestrijd voel ik de balans, ik lijk steeds meer te weten wie ik ben en kan daar beter de juiste emoties bij ervaren. Er zijn zoveel verdrietige dingen in mijn leven, maar ook zoveel mooie. Misschien komt er dan nu de tijd dat ik weet wie ik ben?

minder leuk van vandaag

Mijn auto naar de APK brengen, heel verantwoordelijk ook een grote beurt laten doen en vervolgens ook nieuwe remmen (of zoiets) nodig hebben...

Auw, wat kost dat een hoop geld, ookal doen die garagemeneeren alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. :-(

lichtpuntje in de mist van vandaag

Een mailtje van een trouwe lezeres die vaak voor werk in het buitenland is en mij dan 'moet' missen:

"Kom er net achter dat je blog niet meer als een gevaar voor de mensheid wordt beschouwd door de Chinese overheid. Waar de Olympische spelen al niet goed voor zijn.... :-)"

Ook de chinezen kunnen mijn blog tegenwoordig waarderen. Da's pas fijn!