Komt het door de donkere periode, is het de winterklok? Is het het graven in mezelf en in het hoe ik geworden ben wie ik ben? Zijn het de twijfels die hoogtij vieren of is het de vermoeidheid door mijn drukke leven. Zijn het de komende sterfdagen, of de aanstaande feestdagen die weer eens laten voelen hoe alleen ik ben.
Ik voel me moe, verdrietig en bij vlagen eenzaam.
Daartegenover staat zoveel. Zoveel fijne zon-momenten, zoveel lieve vriendinnen, zoveel liefde van mijn lief. Zoveel warmte en thuisgevoel in mijn huis, zoveel lachen samen in bed. Zoveel leuke momenten als lunchen in de stad, bitterballen na de volley, vergaderen voor een feest. Zoveel blij zijn met wie ik ben en wat ik doe.
Ik voel me sterk, vrolijk en vol energie.
Ondanks deze tweestrijd voel ik de balans, ik lijk steeds meer te weten wie ik ben en kan daar beter de juiste emoties bij ervaren. Er zijn zoveel verdrietige dingen in mijn leven, maar ook zoveel mooie. Misschien komt er dan nu de tijd dat ik weet wie ik ben?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten