looking good!

Naast zelf schrijven vind ik het heerlijk om andere bloggers te lezen. Een blog waar ik elke keer weer blij van word is zilverblauw. Naast dat ze leuke stukjes schrijft en op een fijne manier mee laat lezen in haar leven plaatst ze heerlijke foto's. Ik raak geïnspireerd van de foto's van haar huis en word blij van de foto's van haar kinderen. Ze stimuleert me om vrolijk en dankbaar naar het leven te kijken en van elke dag te genieten. Daarnaast maak ik door haar blog plannen. Al blijft het helaas vaak bij alleen goede voornemens... Behalve nu! Geniet van onze heerlijke Gijs en heerlijke, vrolijke, blije kleding! Hij is om op te eten, om te knuffelen, om van te genieten zo lief! Een terugblik op 'hoe goed Gijs eruit ziet' de afgelopen 9 maanden.

 Gijs in geboortepak, 1 maand oud

2 maanden oud

2,5 maanden

3 maanden oud

 Gijs in 'bertje' pyama, 4 maanden

een half jaar

 Ik hou van kniekousen! 6,5 maanden

7 maanden

7 maanden

8 maanden

9 maanden

9 maanden

Te snel voor de camera...

balletjes

Het zijn van die terugkerende periodes. Van die periodes waarin ik het gevoel heb dat ik aan het jongleren ben met teveel ballen. Of dat ik teveel bordjes op stokjes draaiende moet houden. Van die periodes dat ik non stop in mijn agenda moet kijken om overzicht te houden. Dat ik eindeloze lijstjes maak om een beetje grip te krijgen om wat ik allemaal nog moet doen. Van die periodes waarin de ene aanvaring na de andere heb met mijn lief, omdat ik het gevoel heb overal verantwoordelijk voor te zijn. In deze periodes vind ik mijn takenpakket te zwaar. Vriendin, moeder, werknemer, collega, vriendin, teamgenoot... het voelt als teveel. En volgens de wet van murphy is natuurlijk Gijs al twee nachten aan het spoken en mijn lief ziek.
Maar ondertussen ken ik deze periodes. En weet ik (rationeel) dat ik mezelf bij elkaar moet rapen, goede lijstjes en planningen moet maken, gewoon moet doen, misschien even een dagje spijbelen moet pakken of links en rechts wat afspraken af moet zeggen. Eigenlijk, heel eerlijk gezegd, heb ik deze periodes volgens mij gewoon nodig. Ze dwingen me te doen wat ik al die tijd al moet doen. Opdrachten die al lang ingeleverd moesten worden zijn nu af, klussen die gedaan moesten worden gebeuren eindelijk. Volgens mij zijn deze periodes noodzakelijk. Of voor mij zijn deze periodes noodzakelijk...

Dus... doeg... ik moet nog even een lijstje maken...

kdv

Je krijgt een kind. Op zich al een hele shock. Na een aantal weken ga je weer werken. En breng je je kind (in mijn geval dan) naar het het kdv. Ofwel het kinderdagverblijf. En dat is pas echt een shock. Je belandt in een wereld met volledig nieuwe terminologie zoals groep mint, overdrachtsschriftje, reservekleding, breng en haaltijden. Deze wereld zit vol onbekende regels over hoe laat je moet komen, hoe laat je mag ophalen, postvakjes, feestdagen, hoe leuk je je kind aankleed, hoe aardig je tegen de juffen bent, hoe leuk je kind op de crèche doet en of het lastig is, veel huilt of meteen het lievelingetje wordt van de juf. Daarnaast wordt je uiteengescheurt door gevoelens van schuld (je laat je kind toch niet zomaar bij een vreemde om te gaan werken), zorg (zullen die jonge grietjes wel goed voor je kind zorgen, zijn we wel lief, geven ze hem wel op tijd te eten), onwetendheid (wat doen ze daar allemaal met hem) en boosheid (hij ligt alweer te huilen als ik hem op kom halen).
Maar gister maakte ze het wel heel bont; ze hadden een vervelende mededeling... Vrijdag (het was gister dinsdag) hadden ze de vriezer schoongemaakt... en nu vonden ze net een flesje borstvoeding voor Gijs... wat dus al 5 dagen buiten de vriezer stond.... Aaarrrggghhhh..... Of ik de komende dagen even 150 cc extra ergens vandaan wil toveren...

treinen

Ik ga nooit meer met de trein. Best gek eigenlijk, na een studie periode van eindeloos veel treinen. De jaren daarna is het langzaamaan steeds minder geworden. En ik heb nu denk ik al meer dan een jaar niet in de trein gezeten. Ik kies niet zo'n goed weekend uit om weer eens te treinen. Door de kou en sneeuw is er vrijdag weer eens grote ellende geweest op utrecht cs en ook gister en vandaag waren/zijn er genoeg problemen op het spoor. Maar ik zit in een trein, ik rij en de eta is nog steeds twee uur na vertrek. Wel een uur later dan gepland, maar dat heeft niks met de ns en alles met mijn lief (die de wekker een uur verzet had) te maken. De heenweg zit dus wel goed. I keep my fingers crossed voor de terugweg... we zien waar het schip -of de trein- strand..