woensdag...

Woensdag is mijn vrije dag. De dag die ik -samen met Gijs- helemaal in mag vullen zoals ik wil. De niets moet alles mag dag. Maar vaak zit die dag stampesvol met van alles. Pakjes op de post doen van lief, bezoekje dokter, bezoekje psych, boodschappen doen, bezoekje masseur en/of consultatiebureau. Daarnaast wil ik óók nog allemaal leuke dingen doen op MIJN dag dus drink ik steevast een bakkie suzi of west met vriendin N en vriendje Mees of zoek ik vriendin L of S met kids op. Dat in combinatie met mijn slechte planning en gevoel meer te kunnen doen dan in de tijd past maakt dat ik elke woensdag mijn planning aan moet passen -lees de helft weg moet strepen-. Maar blijkbaar vind ik dat niet zo erg. Het geeft het gevoel dat het echt mijn dag is waarop ik mag doen waar ik zin in heb! Dus is het prima dat dat bakkie drinken een uitgebreide lunch wordt. Is het geen probleem dat ik -voor de derde keer- er weer niet aan ben toegekomen een nieuw rijbewijs aan te vragen. Maakt het niet uit dat we een simpele bak soep eten omdat ik geen boodschappen heb gedaan.
Vandaag maken Gijs en ik het wel erg bont... we hadden om 9.25 een afspraak bij het consultatiebureau... maar versliepen ons... Het is nu namelijk een half uur na de afspraak, ik schrok net wakker en zo ligt Gijs erbij....

2012

Ik zocht het zojuist eens na. Ik blog al vanaf november/december 2007. Da's al 4 jaar... Da's best lang, als zeg ik het zelf... Al meerdere keren vroeg ik mij af waarom? Waarom bloggen? Voor wie? Met welk doel? Maar elke keer vond ik het toch weer leuk een stukje te plaatsen. Vond ik het toch weer fijn een leuke opmerking te krijgen over een door mij geschreven stukje. Voelde het toch weer prettig om mijn gevoelens op een fijne manier te verwoorden. Vond ik het toch weer grappig stukjes terug te lezen en op deze manier een stukje van mij terug te vinden. Dus bleef ik schrijven.
Ik maakte me zorgen over mijn anonimiteit, over de persoonlijke informatie van mezelf en mijn geliefden, over mijn lezersaantal, over welke onderwerpen wel en welke niet. Maar elke keer vond ik toch weer een draai.
Dus ik ga gewoon nog even door. En bij deze hoop ik dat jullie blijven lezen. Ik heb er zelfs vrede mee dat mijn lezers lurkers zijn, liever geen berichten achter laten of mij een persoonlijk berichtje sturen over wat ze van mijn blogje vonden. Zo werkt het blijkbaar voor mij. Voor ons. En dat is goed.

Ik wens jullie allemaal (mag nog best op 9 januari) het allerbeste voor 2012, ik hoop dat jullie genoeg wensen hebben en dat veel van deze wensen uit mogen komen. En samen met Gijs denk ik dat het wel SNOR zit met het nieuwe jaar!

fijne wasjes

Wat een fijn wasje! Gijs zijn dikkie dik én reserve dikkie dik, lelijke bumba, de zingende paddestoel, de poezieploezie knuffel die ik zo leuk vind en de heerlijke dekentjes die Oma gemaakt heeft. Een waardevol, fijn wasje.

voorbij

En voordat ik het wist was het voorbij... De 21e sterfdag van mijn zusje. De kerstdagen. Oud en nieuw. En ook vandaag al bijna mijn vaders 7e sterfdag. Bizar.
Bizar omdat het zomaar zo voorbij is gegaan. Geen traan gelaten. Wel een fijn gesprek hier en daar bij een lunch en kopje koffie, maar geen groots en meeslepend verdriet. Geen stress over de kerstdagen maar gewoon ontspannen dagen met mijn nieuwe gezin. En geen stress over waar dan, met wie en of het wel leuk genoeg zou zijn met oud en nieuw maar gewoon een fijne, gezellige en ontspannen dag met mensen (en kinderen) die me lief zijn. 
Wel een ontregelde moeder, met bijbehorende vervelende mails, maar te hanteren. Wel werkstress en veels te lange to-do lijstjes, maar niet gekmakend. Wel een zieke Gijs die ons nachten wakker houdt, zielig maar te doen.
Bizar.  En fijn! Heel erg fijn.