Als ik even vergeet dat ik zeer binnenkort een kind moet baren zou je zeggen dat het een heerlijke, zorgeloze vakantie is. De 'to do' lijst slinkt met de dag, gister muurtjes geverf, trap gewit en gekit en onderweg naar huis -vermijd snelwegen- op de tomtom in een of ander dorp de auto helemaal uitgezogen en gewassen. Er blijven steeds minder klussen over en het huis raakt steeds meer af. Vandaag weer de hele dag met lief op stap en heerlijk afgesloten met een terrasje, hapje en de meiden F en C met hun pappa en mamma. En ondertussen schijnt de zon. En doen we alleen maar dat waar we zin in hebben. Heerlijk. Maar een klein stemmetje in mijn hoofd zegt wel dat Bertje er toch echt wel eens uit moet. En wel binnen 8 dagen... En lief kan er dan wel zo zeker van zijn dat hij morgen komt... ik voel nog niks... Naast het feit dat ik geen flauw idee heb wat ik zou moeten voelen. Ik zou het nog geen wachten noemen en zat ben ik het zeker nog niet. Maar Bertje-bertje-come on... laat eens wat van je zien!

40 weken

Vandaag zou hij dan komen. Volgens de verloskundige dan. De vraag is naar wie hij gaat luisteren... Ik denk namelijk pas dat hij na vrijdag komt en mijn lief heeft ingezet op dinsdag. Slechts 4 % van de baby's komen op de uitgerekende datum, dus de kans dat het vandaag gebeurd is klein. Vriendin M's wens dat ook ooit eens mee te maken zal niet gaan gebeuren (of ik krijg na het typen van dit bericht opeens een weeen storm... alles is mogelijk...). Maar er zijn meer wensen; vriendin L hoopt dat ik vaart maak omdat zij bang is weer te vroeg te gaan en nog zo graag bij mij wil kramen, broer hoopt op na zondag omdat ik dan bij hem op bezoek ga, ouders en zus van lief staan te popelen dus liever eerder dan later. En ik... ik weet het niet zo goed. Hij is welkom; zijn bedjes staan klaar, het behang hangt, de luiers zijn binnen en de naam is eindelijk besloten. Maar ik voel me nog enorm goed, wil nog best wat kleine klusjes in huis doen, heb vanavond een BBQ, zou zaterdag mijn team nog wel willen aanmoedigen en vrije paasdagen met mijn lief lokken ook wel.
Maar zo'n datum doet toch wel wat. Het einde komt opeens definitief in zicht. Over 2 weken is hij er zeker. En ik wil eigenlijk toch wel graag dat hij uit zichzelf komt, ik heb niet zo'n zin in 'strippen', extra ziekenhuisbezoeken en extra controles. Maar goed, gelukkig heb ik er weinig over te zeggen. Ik pak mijn rust, ga zo nog eens in bad liggen, doe de klusjes en geniet van de zon. Hij komt. Zoals mijn Oma zegt 'er is er nog nooit een blijven zitten'...

39 weken

Vandaag ben ik 39 weken zwanger van Bertje. Dat betekent dat mijn uitgerekende datum over 7 dagen is. Ik ben al vanaf afgelopen zaterdag aan het 'aftellen' in dagen. Tegen anderen dan, want ik zelf ben nog lang niet aan het aftellen... Ik ben nog steeds voornamelijk erg druk. Af en toe bekruipt me een angst gevoel, nee niet voor de bevalling, maar voor het feit dat hij nu eigenlijk gewoon kan komen... en dat ik er dan nog niet klaar voor ben... Dan krijgt mijn lief het zwaar te verduren. Hij moet dan accuut op dat moment -vaak savonds laat- beslissingen nemen over 'de naam', het kaartje of hij moet nog even snel die deur schuren en terughangen. Gelukkig is mijn lief heel goed in 'mee-buigen' en zakt mijn angstaanval meestal snel genoeg om het niet op de spits te drijven.
Gisteravond dacht ik voor het eerst 'wat te voelen'. Als snel werd duidelijk dat het mijn protesterende lichaam was. Wat dacht ik wel; de hele dag schilderen, deuren uit posten halen, kasten in en uit elkaar zette. Mijn lichaam vond het genoeg en de energie was op. Maar na een bad, een heerlijke massage, een goede nacht (geen enkele keer eruit!!)zie ik het vandaag weer vol energie en met goede zin tegemoet.
Wel gek wat zo'n zwangerschap met je doet. Ik ben opeens een ochtendmens in plaats van iemand die na 20.00 pas op haar best is en ik verander langzaam in een structopaat. Gisteravond heb ik 'daglijsten' gemaakt. Vanaf vandaag tot en met zondag staat er gepland wat ik elke dag ga doen, welke klussen er geklaard moeten worden en welke boodschappen gedaan. FREAK! Maar wel met het doel dat ik dan vanaf zondag eindelijk 'me in mezelf kan keren'. Dat kind moet er toch eens uit...

Maar vandaag nog even een deur schuren, terughangen en 2 keer verven. Nog een even een rolgordijn ophangen, de was doen en op bezoek bij Oma voor de laatste 'crea-klusjes' (ookal vindt zij dat ik niet meer in mijn eentje de auto in mag...). En dan wil je niet weten welke klussen er vandaag al doorgestreept (gedaan) zijn :-)

zondagochtend een een vraag

Zondagochtend it is. Lief is al vroeg vertrokken voor het laatste dagje platenbeurs. Na gister een hele dag in het donkere hol van de beurs gezeten te hebben, is het vandaag mijn dag om van de zon te genieten. De holtes-zout-spoelingen, rust en middagdutjes hebben geholpen, ik voel me iets beter, hoest me zelf niet meer tot kokhalsen, heb mijn hoofdpijn onder controle en heb weer iets meer energie. Iets...
En nu ga ik met 4 vriendinnen en hun 5 kinderen (met nog 3 in 'de broed', inclusief Bertje) naar een rommelmarkt. En nog wel op mijn initiatief... Ik ben benieuwd...

Oja, ik had ook nog een vraag aan alle ervaren babymoeders. Ik deed gister 6 nieuwe ieniemienie babysokjes in de was. Er kwamen maar 3 uit... Waar zijn de andere 3? En hoe voorkom ik dit?

Morgen komt vriendin L strijken. Anders heb ik geen gestreken hydrofiele luiers... en dat kan natuurlijk niet. Trauma voor Bertje... nu al slechte moeder...
Maar langzaam krijg ik het ook een beetje op mijn heupen. Straks komt Bertje opeens. Mijn lief krijgt deadlines voor wanneer dingen echt opgeruimd moeten worden. Waar ik me met mijn enorme slechte planning natuurlijk nooit aan kan houden...

Tis zondag... ik ga de zon in!

Best gek om weer 'schoolgaand' te zijn. De eerste twee lesdagen heb ik (in mijn ogen dan) glansrijk doorstaan. Al mijn klasgenootjes vinden het erg indrukwekkend dat ik -nu toch wel echt hoogzwanger- de lessen nog volg, houden mijn buik angstvallig in de gaten en oh-en ah-en leuk mee. Dat ik de eerste dag helemaal niks had gelezen vond ik niet zo netjes van mezelf, maar ach... zo'n eerste dag... Toen ik de avond voor de tweede lesdag eens de boeken, roosters en artikelen erbij pakte schrok ik me rot; dat kreeg ik nooit meer gelezen in die paar uur... Dit is serieus business! En vervolgens gingen we in subgroepjes met een artikel aan de slag, waar ik -als enige- moest bekennen het artikel niet gelezen te hebben... Voelde niet goed!

Dus met het goede voornemen op zak deze week eerder te beginnen en dus wel (bijna) alles te gaan lezen. Maar ja, de week gaat snel... een dagje bijkomen van het drukke weekend, een ladies only lunch met een behoorlijk stressvol moment (maar goed dat bertje alleen is... een tweeling tegelijkertijd voeden kan ik niet...), een dagje wassen, terrassen en massage en een muurtje dat toch echt geschilderd moest worden. Met als gevolg dat ik vanmorgen vroeg, met lichte stress en hoop dat het deze week niet zoveel is, al achter de boeken zit. Mijn dagje lakentjes maken met Oma moet natuurlijk gewoon doorgaan, dus hup aan de slag. Negeer dat muurtje dat roept, die was die opgehangen wil worden, dat zonnetje dat langzaam warmer wordt en ga studeren!

Oja, nu weet ik het weer; mijn grote probleem met studeren... zelfdiscipline....

genieten

een dag niet geblogd...

...een dag niet geleefd... Dat gaat voor mij nu zeker niet op. Maar waarom blog ik dan niet? Ik heb

Misschien even een fase van andere prioriteiten? Mijn dagen zijn vol. Ik maak lijstjes met wat ik nog voor Bertje moet kopen. Lijstjes met wat er nog gemaakt/geklust moet worden. Lijstjes met zaken die geregeld en klaargezet moeten worden. Ik was me een ongans. Zoek uit, sorteer en geef door. Bertje zijn kamer is nu echt klaar genoeg om hem te herbergen. Natuurlijk (you know me) nog niet klaar... (iemand zin om een muurtje komen te behangen?), maar klaar genoeg. Zijn bedje staat er, de maxi cosi staat klaar en er zijn een aantal eerste luiers. Vandaag ga ik echt de klossen halen, mijn laatste 'boodschappen' inslaan en weer een beetje opruimen en rommelen. En genieten. Ik geniet!

Misschien is dat het, ik ben zo druk bezig met genieten... dat ik niet aan bloggen toekom...