Vandaag ben ik 39 weken zwanger van Bertje. Dat betekent dat mijn uitgerekende datum over 7 dagen is. Ik ben al vanaf afgelopen zaterdag aan het 'aftellen' in dagen. Tegen anderen dan, want ik zelf ben nog lang niet aan het aftellen... Ik ben nog steeds voornamelijk erg druk. Af en toe bekruipt me een angst gevoel, nee niet voor de bevalling, maar voor het feit dat hij nu eigenlijk gewoon kan komen... en dat ik er dan nog niet klaar voor ben... Dan krijgt mijn lief het zwaar te verduren. Hij moet dan accuut op dat moment -vaak savonds laat- beslissingen nemen over 'de naam', het kaartje of hij moet nog even snel die deur schuren en terughangen. Gelukkig is mijn lief heel goed in 'mee-buigen' en zakt mijn angstaanval meestal snel genoeg om het niet op de spits te drijven.
Gisteravond dacht ik voor het eerst 'wat te voelen'. Als snel werd duidelijk dat het mijn protesterende lichaam was. Wat dacht ik wel; de hele dag schilderen, deuren uit posten halen, kasten in en uit elkaar zette. Mijn lichaam vond het genoeg en de energie was op. Maar na een bad, een heerlijke massage, een goede nacht (geen enkele keer eruit!!)zie ik het vandaag weer vol energie en met goede zin tegemoet.
Wel gek wat zo'n zwangerschap met je doet. Ik ben opeens een ochtendmens in plaats van iemand die na 20.00 pas op haar best is en ik verander langzaam in een structopaat. Gisteravond heb ik 'daglijsten' gemaakt. Vanaf vandaag tot en met zondag staat er gepland wat ik elke dag ga doen, welke klussen er geklaard moeten worden en welke boodschappen gedaan. FREAK! Maar wel met het doel dat ik dan vanaf zondag eindelijk 'me in mezelf kan keren'. Dat kind moet er toch eens uit...
Maar vandaag nog even een deur schuren, terughangen en 2 keer verven. Nog een even een rolgordijn ophangen, de was doen en op bezoek bij Oma voor de laatste 'crea-klusjes' (ookal vindt zij dat ik niet meer in mijn eentje de auto in mag...). En dan wil je niet weten welke klussen er vandaag al doorgestreept (gedaan) zijn :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten