verwarring en uitdaging

Moe, druk, verward en vol gedachten. Weer een verjaardag niet gevierd. Vol met bedenksels over hoe en waar en wat vind ik nou echt leuk. De uitdaging om mijn toekomst in te gaan kleuren, maar niet wetende waar te beginnen. Met daaronder de pijn van afwijzing. De uitdaging om te denken in mogelijkheden, in en-en in plaats van of-of. Dit alleen doen, of opeens heel erg samen. Dat heel erg samen plotseling heel eng vinden. Het gevoel hebben dat de toekomst voor je ligt maar daar tegelijkertijd allerlei rationele beperkingen bij bedenken. En dit ook voelen, diep in mijn binnenste. Dingen wensen, alleen, samen, zonder te weten wat jouw invloed is.
Dit noemen ze zeker het leven. Best verwarrend af en toe...

nu écht

Ja hoor, ik woon nu 'voor de echies' samen. We hebben de evaluatie doorstaan. Lief vind het samenwonen ook leuk. Zo leuk zelfs dat hij zijn oude huis gaat onderverhuren. Gewoon, nog even voor de zeker, want wie weet is het samenwonen straks niet meer leuk... Maar dat onderverhuren zie ik als een positieve ontwikkeling, tot nu toe wilde hij het gewoon leeg laten staan, zodat hij meteen terug kon... als het nodig was... Dus onderverhuren is goed!
Naast de evaluatie hebben we ook 'grote mensen gesprekken' gehad. Over de toekomst enzo. En over verwachtingen en wensen. Erg spannend maar ook erg fijn.
En vervolgens heb ik 10 paar extra sokken voor mijn lief gekocht, omdat hij vond dat ik meer moest wassen omdat hij steeds geen schone sokken had. Zo is dat probleem ook weer opgelost!

vervolg samenwonen

Ik weet het, ik blog al niet meer sinds 'het grote samenwonen'. Ik krijg links en rechts al wat vragen: Is het samenwonen nou juist zo leuk of zo afschuwelijk dat je sindsdien er niet meer over blogt... ;-)? Laat ik daar dan meteen maar antwoord op geven. Het samenwonen is leuk. Erg leuk. Het is fijn om elke nacht naast mijn lief in slaap te vallen en elke morgen weer met hem wakker te worden. Het is heerlijk dat dat allemaal in één huis is. Dat je niet meer na hoeft te denken wanneer waar, wat je mee moet nemen en wat je de volgende dag dan gaat doen. Maar er zijn ook wel wat lastige dingen...
Zo was ik de eerste week veranderd in een echte moederkloek. Ik deed de was en toverde elke dag weer een 'snel en slank' maaltijd van de AH-recepten site op tafel (of op de bank, want we hebben geen tafel...). Ik deed boodschappen, ruimde op en probeerde lief het zo fijn mogelijk te laten hebben in mijn huis. Maar ja, dat houdt geen mens vol hé, of ik in iedergeval niet. Dus nu doet mijn lief ook weer boodschappen, ruimt hij de vaatwasser in en uit en legt hij de gevouwen was in de kast. Gelukkig maar. Want het wordt steeds meer ook zijn huis. En dat is eigenlijk het allerfijnst. Thuis komen en mijn lief aantreffen. Net gedoucht met handdoek om zijn middel, plaatjes aan het draaien. Dat is misschien wel het allerleukste aan samenwonen, dat mijn thuis ook zijn thuis is.

Vanavond gaan we uiteten, om onze proefmaand samenwonen te bespreken. Ik ben benieuwd. Zou hij het ook zo leuk vinden? De proeftijd willen verlengen? Of er nu écht voor gaan? Ik houd jullie op de hoogte! en dan nu echt :-)