2008

het jaar 2008...

Het jaar dat ik mijn huis deelde en weer voor mezelf kreeg. Naast dat ik hem mis is het heerlijk om mijn huis weer van mij te hebben.

Het alles is liefde feest, bedacht in verdriet, bedoeld om positieve energie te geven in het nieuwe jaar, en wat voortijdig al voor de liefde van mijn leven zorgde. Op het feest zelf mocht ik mij niet meer vrijgezellig noemen :-)

Mijn overtuiging dat je actie zelf maakt, met mijn grote liefde als gevolg. Wat is hij fijn en mooi en lief en wat vind ik hem geweldig!

De afwijzing voor mijn mogelijke toekomstige toekomst die vele deurtjes van onzekerheid openzette. Maar die ook voor een zware maar intrigerende kijk in mijn ik zorgde. Weer een stukje beter begrijpen zorgt voor weer een beetje beter grip krijgen.

De confrontatie dat ik meer op mijn moeder lijk dan ik wilde en dacht. Met ook de mogelijkheid dingen écht anders te gaan doen.

Het doorbreken op tv, met de stress en spanning, en uiteindelijk het gevoel van groei en weten wat je aan het doen bent.

Afscheid nemen van mijn Opa en me nog meer realiseren hoe belangrijk mijn lieve stoere Oma is.

Het ervaren van alleen zijn, dit ergens ook koesteren en niet steeds opvullen met warmte van anderen. Naast het alleen zijn, zelfstandig zijn ook volledig opgaan in mijn lief.

Plannen om te gaan samenwonen met mijn lief en mezelf confronteren met het genieten van nu, en niet alleen bezig zijn met de toekomst. Het nu is zo mooi en moet met volle teugen genoten worden.

Misschien een mooi motto voor 2009, het nu is mooi en moet met volle teugen genoten worden.

wie ben ik?

Net 'het meisje met de negen pruiken' uitgelezen. Met grote verwarring bij mezelf als gevolg. Wie ben ik eigenlijk? Wat is mijn identiteit. Ben ik dochter van mijn vader, die er niet meer is. Dochter van een moeder, van wie ik helemaal geen dochter wil zijn. Maakt dat mij wees? Zus van een zus die er niet meer is, en zus van een broer die mij niet wil. Maakt dat mij alleen?
Vriendin van fijne vriendinnen die mij leuk moeten vinden. Vriendin van mijn lief, wat bij tijd en wijlen erg verwarrend is.
Maar al deze identiteiten bestaan alleen samen met de ander. Wie ben ik? Me, myself and I? Ik in mijn eentje?
Psycholoog, maar dan één die twijfelt aan haar kunnen. Volleybalster, maar alleen voor de lol. Vrolijk, onzeker, lief... Wat maakt dat ik ben wie ik ben.
Ik ben eigenlijk niet eens in staat om hier op mijn blog de 'wie is annemargrietje' in te vullen, een realisatie die opeens keihard binnenkomt...

Misschien moet 2009 maar eens het jaar worden waarin ik uit ga zoeken 'wie ik ben'...

gek met kast

Het was al een beetje tussen de regels door te lezen. Ik ga samenwonen. Onwijs leuk natuurlijk. Maar ook onwijs spannend. En vandaag eigenlijk alleen maar enorm stom. Ik ben mijn hele vrije dag bezig geweest om de kast van boven, in mijn eentje, uit elkaar te halen. Deze vervolgens in (best wel behoorlijke zware) onderdelen naar de schuur te brengen. Om daarna de kast van beneden uit elkaar te halen en deze in (zo mogelijk nog zwaardere onderdelen) naar boven te brengen. Nu staat er dus én beneden geen kast én boven geen kast. Alles wat in deze kasten zat ligt nu overal. En ik ben het zat... Het huilen staat me nader dan het het lachen.

Vanavond komt mijn lief wéér een andere kast brengen. Misschien dat deze kast mij weer wat op kan vrolijken. Als HIJ hem maar in elkaar zet want ik kan geen kast meer zien.

'neuken'

Mijn tante vertelde mijn nichtje van 8 dat lief en ik gaan samenwonen. "ja duh", zei mijn nichtje, "dat snap ik ook wel". "Dan kunnen ze eindelijk neuken".
Toen mijn tante vol verbazing aan mijn nichtje vroeg wat ze daar mee bedoelde kwam ze met de uitleg "gewoon met kussen enzo, en met tongen". "En een beetje op elkaar liggen". En uiteindelijk haalde ze dat verhaal wat papa en mama ooit verteld hadden erbij, dat "van de plasser en kindjes maken enzo".

Dat jullie het even weten. Mijn lief en ik gaan 'neuken'.

Soms, een enkele keer,
met heel veel moeite en voornamelijk toevallig,
lukt het iemand
om met beide armen zijn verdriet te omvatten.
Hij tilt het op.
Laat de deur niet op slot zijn, nu...
Hij duwt hem open met zijn knie
en loopt met grote breedsporige passen naar buiten.
Kijk uit! roept hij
want het verdriet is zo groot dat hij er niet overheen kan kijken,
en doorzichtig is het nooit.
Ver weg, in een sloot of op een drassige plek
onder populieren
of achter een scheve schutting tussen oude autobanden,
speelgoed, resten van een vuur,
gooit hij het neer

en fluitend loopt hij terug naar huis.

Toon Tellegen, daar zijn woorden voor.
Ik heb er vandaag geen eigen woorden voor...

wat zo mooi is aan mijn Oma

* Haar mooie spreekwoorden: een glimlach die je geeft komt altijd bij je terug.
* Haar eindeloze energie in de strijd tegen haar kanker.
* Haar besef dat ze geen oud mens wil worden wat geen oog heeft voor anderen. Dus vraagt ze na elke stortwatervloed van zichzelf 'en? hoe gaat het met jou?'.
* Het feit dat ik nooit te laat in de avond bij haar weg mag gaan, dan is het namelijk al donker. En dat ik dat alle andere dagen van de week wel doe maakt niet uit, dan weet ze het niet dus hoeft ze zich er ook geen zorgen over te maken...
* Dat ze me elke keer als ik haar spreek zegt dat het zo fijn is dat ik bel, maar dat ze zelf nooit belt. Ze durft de voicemail niet in te spreken en ze is bang dat ze misschien ongelegen belt ofzo.
* Dat ze voor alle bijzondere en spannende gelegenheid een kaarsje voor me brand.
* Dat ze zich oprecht afvraagt of ik wel met mijn lief in zo'n klein huisje moet gaan samenwonen. 'Die jongen heeft toch ruimte nodig, anders gaat hij óók bij je weg...' (en 'dit is een leuke, die moet je binnen houden')

Wat fijn dat mijn Oma mijn Oma is!

lastig en druk

Tis een beetje stil hier. Ik zit wel vol verhalen maar die gaan voornamelijk over hoe druk en hoe ingewikkeld. Over veel werken en twijfels, onzekerheid en spanning daaromheen. Over bedden wisselen door ramen omdat de trap niet past, opruimen en ruimte maken. En ook veel spanning daaromheen.
Had ik al gezegd dat die spanning ook wel leuk is?

En dan natuurlijk de eindeloze vraag 'wat gaan we doen met oud en nieuw?'...