Ik hou dus niet zo van ouders. Ik vind die van mij al lastig genoeg, maar ook ouders van anderen houd ik liever uit te buurt. Het gekke is alleen dat ik wel heel goed met ouders kan. Met die van anderen dan hé. Ik kan de perfecte vriendin, aanstaande schoondochter of gewoon even gezellig bezoek zijn. Ik weet precies hoe ik me netjes moet gedragen, kan geanimeerd luisteren naar oersaaie verhalen en weet de juiste snaar te raken met de verhalen die ik vertel. Natuurlijk bied ik altijd net op het juiste moment mijn hulp aan in de keuken en weet ik de goede complimenten te maken. Maar toch, ik hou écht niet zo van ouders.
Gelukkig heb ik een prima indruk bij de ouders van mijn lief weten achter te laten. De meegebrachte bloemen sloegen in, ik heb met interesse geluisterd naar de verhalen over het servies en de gemberpotten, de juiste dingen over hun zoonlief gezegd en lievelijk gelachen. Het ging bijna mis met mijn slappelachbui toen ik dacht dat vaders mij -soort van- vroeg wanneer wij voor (nog meer) kleinkinderen gingen zorgen. Het uitgebreide meelachen van aanstaande schoonzus redde mij (dank, dank, dank) en zorgde ervoor dat vaders nogmaals probeerde uit te leggen dat hij de vraag anders bedoelde.
Al met al heb ik het eerste bezoek overleefd. Wat mij betreft blijven we het zo doen; eens in het half jaar op bezoek, want ik hou toch écht niet zo van ouders...
2 opmerkingen:
Lachen he die gemberpotten :)
Gelukkig heb je het eerste bezoek overleefd en volgens mij zijn ze gecharmeerd van je ;)
altijd goed als schoonouders gecharmeerd zijn! Gelukkig! Doel bereikt :-)
Een reactie posten