Vrijdag moest ik scheidsen. Bij volleybal dan. Ik heb daar zo'n hekel aan. Echt een enorme hekel. Toen ik er een aantal jaar geleden mee begon vond ik het een uitdaging. Ik zou me heus niet gek laten maken door zeikende wijven en scheldende coaches. Nou, niks meer uitdaging, ik vind het gewoon stom! Gelukkig was vriendin S. zo aardig om te ruilen zodat ik in iedergeval de heren niet hoefde, maar een lekker laag en traag dames team. En op zich ging het prima, ik heb niet heel slecht gefloten (behalve dan dat ik alle techniekfouten heb gelaten...), heb geen hele domme fouten gemaakt en er waren maar 2 uit/in ballen die ik niet heb gezien. Maar ik kom volledig opgefokt van die bok. Ik heb een kokend hoofd, zweet onder mijn oksels en bevroren handen. Ik ben woedend op die coach, wil al die wijven nog persoonlijk vertellen waarom ik wanneer welke beslissing heb genomen en sta te stuiteren van de adrenaline. En dan moet ik mijn eigen wedstrijd nog spelen...
Als ik in net boven beschreven staat aan het inlopen ben komt er iemand naar me toegerend; het is deze week de week van de scheidsrechters en ik krijg een waardebon... Nou...ja, dank...maar nog steeds is scheidsen stom!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten