twijfel

Ik dacht dat het leven met het ouder worden makkelijker zou worden. Dat alle onzekerheden uit je jeugd, of nog erger uit je puberteit, zouden verdwijnen en dat je als volwassenen gewoon alles zeker wist. Geen twijfel meer mogelijk, zo doen we het, ik weet dat, want ik ben volwassen.
Maar ik twijfel nog steeds. Doe ik mijn werk wel goed? Moet ik in Almere blijven werken, of mijn zinnen zetten op een overplaatsing naar Utrecht. Moet ik nu wel voor de GZ opleiding gaan, ondanks dat ik daar helemaal geen zin in heb, of niet. Moet ik mijn lief pushen te doen wat ik wil doen of raak ik hem dan steeds meer kwijt. Zal ik wel of niet naar dat feestje gaan. Kan ik zo'n kort rokje nog wel dragen? Zal ik ingrijpen in het lastige leven van mijn moeder? Of niet?
Volgens mij hang ik aan mijn keuzemogelijkheden zo veel 'gewicht' of gevoel van controle dat mijn beslissing loodzwaar is. Ik kan de dingen 'maken of breken', mijn beslissing is alles bepalend.
Misschien toch maar terugvallen op mijn werkwijze tijdens mijn studententijd. Met mijn motto van toen; de echt belangrijke beslissingen dringen zich vanzelf aan je op. Of misschien wil vriendin M wel weer een tijdje ruilen; ik haar beslissingen en zij de mijne!