Als ik even vergeet dat ik zeer binnenkort een kind moet baren zou je zeggen dat het een heerlijke, zorgeloze vakantie is. De 'to do' lijst slinkt met de dag, gister muurtjes geverf, trap gewit en gekit en onderweg naar huis -vermijd snelwegen- op de tomtom in een of ander dorp de auto helemaal uitgezogen en gewassen. Er blijven steeds minder klussen over en het huis raakt steeds meer af. Vandaag weer de hele dag met lief op stap en heerlijk afgesloten met een terrasje, hapje en de meiden F en C met hun pappa en mamma. En ondertussen schijnt de zon. En doen we alleen maar dat waar we zin in hebben. Heerlijk. Maar een klein stemmetje in mijn hoofd zegt wel dat Bertje er toch echt wel eens uit moet. En wel binnen 8 dagen... En lief kan er dan wel zo zeker van zijn dat hij morgen komt... ik voel nog niks... Naast het feit dat ik geen flauw idee heb wat ik zou moeten voelen. Ik zou het nog geen wachten noemen en zat ben ik het zeker nog niet. Maar Bertje-bertje-come on... laat eens wat van je zien!