Ik voel me schuldig over van alles. Ik werk tegenwoordig nog maar 3 dagen dus er zijn maar weinig mogelijkheden om met cliënten af te spreken. Dan ben ik door het slechte gebouw ook nog af en toe ziek. En neem ik zo nu en dan een vrije week. Met als gevolg klagende cliënten dat er zo weinig continuïteitit in de gesprekken zit. En ik voel me schuldig. Ik voel me schuldig als ik een keer niet ga trainen, ik voel me schuldig -het voelt als spijbelen- als ik met buikgriep thuis blijf en nog schuldiger voel ik me als ik daardoor Gijs niet naar de crèche breng. Nu miste hij zijn eerste Sinterklaas op de crèche. Ik voel me schuldig dat het huis een puinhoop is ondanks dat ik de hele dag -ziek- thuis ben geweest. Ik voel me schuldig dat ik weer niet mijn to do lijstje heb afgewerkt. Ik weet heus wel dat mijn cliënten geen gelijk hebben. Ik weet heus wel dat Gijs de Sinterklaas viering heus niet mist. Ik weet heus wel dat ziek ziek is. Maar toch... Waarom voel ik me dan zo schuldig...
1 opmerking:
Omdat je vrouw bent. En mama. Een supercombi, maar een lastige daar waar het gaat om schuldgevoelens. Op dat punt hebben wij nog veel te leren van mannen / papa's. X en beterschap, L.
Een reactie posten