Dat sporten dus. Tja. Wat zal ik erover zeggen. Ik sport twee keer in de week. Een training en een wedstrijd. Best fanatiek vind ik. Maar toch word ik elk jaar een beetje ouder en dikker. En toen liet ik me verleiden door een advertentie in het plaatselijke krantje. Iets met belly special. Drie keer per weken sporten met een warme band, een soort van electrische deken, om je buik. En daar zou je een strakke buik van krijgen. Volgens de advertentie.
Ik bedacht me dat ik wellicht wat zou afvallen van een maand vijf keer in de week sporten. En ik bedacht me dat ik dat misschien wel zou volhouden, het was maar 1 maandje. Vier weken. Zo voorbij, toch?
Dus liet ik me niet weerhouden door de eerste verschrikkelijke ervaring van een zondagochtend in een sportschool, ingewikkeld in huishoudplastic, tussen alle grote, kreunende, gewichtdrukkende mannen, zwetend op een loopband. Ik ging braaf drie keer per week. Ter ondersteuning kocht ik een roze ipod met allemaal fijne muziekjes.
Maar toen viel ik. Hard. En mocht ik een week niet sporten vanwege onaanspreekbaarheid.
Even overwoog ik het hier bij te laten. Dat hele belly gebeuren is zo ontzettend stom. En mijn buik wordt er -op het oog- echt niets minder van. Maar, bikkel als ik ben, stond ik afgelopen zaterdagochten weer ingepakt in huishoudplastic op de loopband. Nog 5 keer. En dan NOOIT meer!
Ik houd jullie op de hoogte van de centimeters en kilo's! Als het de moeite van vermelden waard is...