iets met dozen en papieren

Gister kreeg ik een mailtje van de praktijkopleider van de postdoctorale opleiding die ik komende jaar eindelijk mag doen. Of ik het haar eind juli beloofde papiertje even op wilde sturen. Ehm... tuurlijk, maar mag ik nog een maand respijt...
Dat betekende gister wel alles op alles zetten op dat stomme stageverslag van heel lang geleden uit een doos te vissen. Dus begon ik na het eten driftig met zoeken. Doos na doos pakte ik eindelijk uit, mezelf afvragend waarom ik daar drie weken mee gewacht had, het was toch eigenlijk zo gepiept. En na doos 12 vond ik mijn studieverslagen (inclusief schoolrapporten, poëziealbums en oude dagboeken). Precies op tijd, want het werd donker en we hebben boven immer nog geen licht. Tevreden vulde ik bij een kopje thee het formulier in wat bij mijn stageverslag bijgevoegd moest worden om richting de Universiteit gestuurd te worden. Shoot, er moet ook nog een kopie van mijn bul en cijferlijst bij. Gelukkig vond ik dat een uur later, met zaklamp, in de allerallerallerlaatste doos natuurlijk ook heel soepeltjes terug. Ik ben toch zo georganiseerd. Er staan nu nog maar een paar doosjes (lees 15) op mij te wachten om ook uitgepakt en opgeruimd te worden. Dan nog even de voorkamer opnieuw inrichten nadat lief en ik gister de verkeerd in elkaar gezette kast wederom uit en in elkaar gezet hebben. En dan kunnen we aan de lijst met andere klussen beginnen. Joepie; een eigen huis!