Eigenlijk best gek dat ik mezelf 'zwanger' noem. Behalve een uitblijvende ongesteldheid, eerder beschreven moeheid/pijnlijke borsten/emoties/honger en zo'n suffe zwangerschapstest heb ik geen bewijs. En hier word ik ondertussen een beetje zenuwachtig door. Of heeft dat te maken met het feit dat we donderdag Bertje (werktitel van dat mogelijke garnaaltje in mijn buik) zijn eerste foto gaan maken. En dat we dan misschien ook te horen kunnen krijgen dat er geen bertje is, dat bertje niet op de juiste plek zit, dat er twee bertjes zijn of dat bertje geen kloppend hartje heeft. Of misschien nog wel enger; dat ik me dan opeens echt ga realiseren dat er een bertje in mijn buik zit en dat ik moeder van dit bertje ga worden. En hoe eng is dat... moeder van bertje worden...