Dat de eerste weken een soort van zeer moeilijk versie van "het grote wat wil mijn baby raad spel" zijn had ik ondertussen geleerd. Maar ik dacht dat ik Gijs steeds beter ging begrijpen. Maar helaas. Ik snap er soms helemaal niks van. De ene keer eet hij zonder problemen, met bijbehorende geniet geluidjes, zijn hele bordje wortelstoemp op. De dag daarna keert hij bij elke hap (van dezelfde stoemp) zijn hoofd en trekt hij een gezicht alsof ik hem het meest vieze voorschotel wat je maar kan bedenken. De ene dag zit hij keurig in een slaapritme zoals de juf van de creche dat graag wil, maar de andere dag is er geen ritme te vinden. Nu sliep Gijs al twee nachten van half acht tot half acht. Heerlijk! Geen papfles, geen nachtelijke avonturen, eindelijk eens lekker slapen voor de papa en mama. Tot gister avond. Half elf... Je leest het goed... Half elf. 22.30...
Mama aan de studie en Gijs kijkt Teletubbies...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten