Vandaag ging ik op bezoek bij mijn Oma. Nou vond ze dat altijd al
heel fijn maar sinds Gijs er is zijn mijn bezoekjes een feestje. Ze kan
intens genieten van onze kleine kerel. Hij moet meteen op schoot (ookal
vindt Gijs dat niet altijd meteen even leuk), ze schudt hem heen en
weer, ze kiert met hem en heeft alleen nog maar oog voor Gijs. Een
genot om naar te kijken; mijn Oma van 87 jaar met mijn Gijs op schoot,
zijn kleine handjes in haar gerimpelde oude handen, zijn handjes op de
gouden knopen van haar vest en haar kraaienpootjes van geluk. Nou baalt
mijn Oma dat ze niet meer zelf kan lopen, durfde ze hem eerst zelf niet
op te tillen en zegt ze met regelmaat dat ze het zo jammer vindt dat ze
niet op kan passen. Tot vandaag... Ze kon heus nog wel oppassen, mijn
nichtje van 10 was er ook en die kon Gijs wel tillen, ze wist heus nog
wel hoe dat verschonen moest dus ik kon echt wel naar die afspraak
zonder Gijs... En zo geschiedde...
Na een paar uur
kwam ik terug en trof een dolle boel aan. Gijs had rode konen van
plezier, net zoals mijn nichtje en mijn Oma. Het hele huis stond op
zijn kop, Gijs kroop rond alsof hij niet anders gewent was en mijn Oma
verkondigde dat hij heus ook wel eens een nachtje kon blijven logeren.
Wat een genot. Mijn Oma en haar achterkleinzoon.
ps. en dan heb ik het nog niet eens gehad over hoeveel bewoners van het 'huis' haar (achter)kleinzoon zijn komen bewonderen...
November 2011
1 opmerking:
Wat vertederend... kus T
Een reactie posten