Wat kan zo'n vrijdag toch verschrikkelijk zijn. Met frisse tegenzin (en bijna weer verslapend) opgestaan, mijn teen gestoten tegen de kast die Lief gister afgebroken heeft, te lang onder de douche gestaan, te lang blijven hangen achter die 80 km/uur rijdende vrachtwagen en dus te laat op mijn werk. Mijn eerste cliënt die huilend mij (onderhuids laaiend woedend) verwijt dat ik vorige week allemaal lelijke dingen tegen hem heb gezegd terwijl zijn huilende partner maar roept dat ze hoopt dat ik het allemaal niet zo bedoeld heb (terwijl ik het wel een vieze oude man vind). Om vervolgens drie kwartier in een kamer opgesloten te hebben moeten zitten met een stinkende zwakbegaafde. Nu wachten mij nog een autist en een lastig relatiegesprek en daarnaast natuurlijk nog van alles aan achterstallige administratie die echt voor mijn vakantie nog bijgewerkt moet worden. Ik kijk met smart uit naar het moment dat ik in mijn auto naar huis zit en keihard met Koen en Sander van de radio meeblèrt; het is weeeeeeeeekkeeeeeeeennnndddd.
Nee, vandaag is niet mijn dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten