Mijn lief is heel lief. Maar hij kan dus echt niet klussen. En met echt niet bedoel ik dan ook echt niet. En dat werd de afgelopen dagen pijnlijk duidelijk. De douchekop was lam. Je weet wel, de schroefjes niet meer zo straks aangedraaid waardoor de kop steeds omvalt en je niet lekker onder de douche kan staan. Dus vroeg ik mijn lief die te maken. De volgende ochtend bleek hij er een schroevendraaier tussen gezet te hebben zodat de kop niet steeds wegviel. Ik moest er om lachen en vermoede dat dit een tijdelijke oplossing was. Je kon trouwens nog steeds niet echt lekker douchen. Totdat mijn lief vanmorgen, met lichte trots in zijn stem, riep dat hij de douche gemaakt had. Dit 'gemaakt hebben' baart me zorgen. Zorgen over mijn leven (of ik niet zomaar doorpriemt word door een schroevendraaier terwijl ik niets vermoedend sta te douchen) en over de toekomst (we hebben net een nieuw-oud-uit 1900 huis gekocht). Erge zorgen. Hele erge zorgen.
Gelukkig komen zijn vrienden helpen met het plaatsen van de keuken en het bouwen van een kast. Wat tja, van mijn lief hoeven we het dus niet te hebben...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten