drukdrukdruk

Op beide werkplekken loop ik achter. Mijlen ver achter zelfs. Ik voel me constant schuldig en tekort schieten omdat ik verslagen niet af heb, mailtjes niet beantwoord heb en mensen te laat terug bel. Ik maak lijstjes, dat geeft heel kort rust in mijn hoofd, maak planningen en neem me allerlei dingen voor. Maar ik doe uiteindelijk niks of heel erg weinig. Daarnaast kotste ik vrijdag het toilet op de ene werkplek volledig onder, deed ik dat thuis nog een aantal keer dunnetjes over en miste ik daardoor mijn laatste volleybalwedstrijd. Waar ik me dus weer erg vervelend bijvoelde, het gevoel had mijn team in de steek gelaten te hebben, tekort schoot aan mijn eigen verwachtingen en vervolgens ook nog een slechte moeder was want 'dat doe je je ongeboren kind toch niet aan; volleyballen als je ziek bent'. Lief deed er nog een schepje bovenop; "het is ook mijn Bertje". Natuurlijk nam ik zaterdag en zondag te weinig tijd om echt beter te worden, wilde ik zaterdag perse shoppen voor babykamer spullen en dwong ik mijn lief zondag tot een absurd rondje nederland om allerlei marktplaats-baby-spullen op te halen. Vervolgens dreef ik hem en mezelf tot waanzin door non stop op hem te mopperen (ik ben ziek en zwanger en jij moet meeveren.... rot dan maar op... waar haal je het lef vandaan om uit de auto te stappen...), vergat ik te eten wat de zenuwinstorting nog erger maakte en werd ik tijdens het tussendoorbezoek aan Oma met mijn neus op het feit gedrukt dat ik haar al maanden niet gezien had. Conclusie; slechte werknemer, slechte collega, slechte teamgenoot, slechte blogster, slechte toekomstige moeder, slechte kleindochter, slechte partner en vast ook nog slechte vriendin.
Gelukkig ben ik niet zo depressie gevoelig en ben ik erg goed in nieuwe plannen maken. Dusssss.... Heb ik zojuist een nieuw lijstje gemaakt, een aantal zaken afgezegd en/of verzet, een uurtje overwerken ingepland, een nieuwe afspraak met Oma gemaakt en mijn lief een sms gestuurd dat ik vanavond naast hem op de bank, of nog liever naast hem in bad, zit! Bertje schopt me liefkozend tegen mijn buik. Alles komt goed!