Het voelt alsof ik teveel ballen in de lucht moet houden. Met fikse tegenzin vertrek ik maandag naar mijn werk. Ik hou niet van werken op maandag. Dan blijkt loek de maandag ook niet zo leuk te vinden en "een beetje verdrietig" te zijn volgens de crèche juffen. Dus sjees ik terug naar huis, al bellend valt mijn netwerk vier keer weg. Vloekend, scheldend en tierend rij ik weg uit die *piep* stad richting mijn vertrouwde utrecht.
De dinsdag is iets beter. Ik ben de hele dag aan het bellen om het logistieke probleem van de komende dagen op te lossen. En wat blijkt, dat is met twee kinderen nog ingewikkelder dan met één...
En dan wil ik ook nog volleyballen, fotoboeken maken, het huis her-inrichten, koffiedrinken met vriendinnen... En dan negeer ik het ' moeten' lijstje van boodschappen, wassen en nog 100 andere klussen.
En opeens herinner ik me een oud blogje. En herken ik het gevoel van toen met gijs... Zou dit dan ook beter worden? Zou ik vanzelf weer minder gaan schelden, weer meer ruimte in mijn hoofd krijgen, weer meer ik-tijd krijgen en weer makkelijker na kunnen denken?
Of is dat ook anders...met twee kinderen...
woensdag 20 november 2013
Teveel ballen...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Je bent weer terug!! Spuit elf komt er ook achter (na inderdaad te zijn afgehaakt na tien keer het IKEA stukje). Zo herkenbaar dit! Ook met drie kinderen geloof ik dat er weer een einde lijkt te gaan komen aan die onmogelijke ballen in de lucht.. tenminste dat zeg ik nu, na twee weken vakantie :-) x T
Een reactie posten