Zondag kwam hij, al om half tien, dus vroeg op (voor mij dan he...). Moeders bracht hem in maxicosi met wipstoel, bedje, matras, speelkleed en bijbehorende tas met luiers, flesjes, billendoekjes en schone kleertjes. Mijn (oeps, sorry, ONS) huis was vol. Je moest over de spullen klauteren om aan de andere kant te komen.
Maar hij was lief, heel lief en met zijn zes maanden vertederde hij me meteen. Na een beetje knuffelen ging hij slapen. Een flesje, weer wat knuffelen en de slappe lach omdat lief hem probeerde aan te kleden. Vervolgens weer slapen en weer naar huis. Ik mocht dus oppassen. Volgens mij was het moeders bedoeling dat ik voor de bijl zou gaan. Dat ik op slag verliefd zou worden en niks anders meer wilde dan de hele dag knuffelen met zo'n kleine baby. Tijdens mijn babybezoek afgelopen woensdag dacht moeders L ookal dat ik haar zou verblijden met groots nieuws.
Maar ehmmm... teleurstelling...
Volgens mij ben ik er nog niet aan toe...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten