tip van de dag

Ga niet naar de Parade als je aan de maaltijdvervangers bent. Overal waar je loopt, elk hoekje, elk tafeltje ruikt naar eten. Lekker eten. Heel lekker eten. Na een uur zelfkastijding zijn we weggevlucht. Het was niet vol te houden. Zelfs een extra 'reep', een bak koffie en het ontwijken van de -vele- eettentjes was niet voldoende. Het was onhoudbaar. En sterk als wij waren zijn we met knorrende magen naar huis gegaan. Voor een kopje thee. En vroeg -zonder eten- naar bed gegaan. Met de belofte dat we zondagavond mogen. Dan zit ons twee weken modifast-kamp erop. Gelukkig!

moeders

Lastig hoor zo'n moeder. Of in iedergeval mijn moeder. Alles wat ik doe wordt steevast verkeerd geïnterpreteerd wat oproept dat ik 'maar niks doe want ik doe het toch nooit goed'. Er zijn weken dat ik dagelijks meer dan vijf mails van haar ontvang vol met narigheid en verwijten. En nu is het dan alweer bijna twee maanden stil. Geen mail, geen telefoon, zo stil dat het daarom weer zorgwekkend is. En dan is deze week haar verjaardag. Ze wordt 60 jaar. Dat is niet niks, zeker niet voor een moeder. En het is nog steeds mijn moeder, de vrouw die mij 9 maanden gedragen heeft, de vrouw die mij gebaard heeft, voor mij heeft (geprobeerd) te zorgen en die, tussen alle narigheid door, het beste met mij voorheeft.
En natuurlijk heb ik het beste met haar voor. Het is en blijft mijn moeder. Die jarig is. En zestig wordt. Dus zal ik, tegen beter weten in, haar een kaartje sturen. En de gevolgen daarvan zien we volgende week wel weer.

hipperdehip

Met het verliezen van de kilo's word ik hipper dan hip. Gister maakte ik de stad onveilig in een -korte-afgeknipte-boyfriend-jeans- (lang leve de oude spijkerbroek die veel te groot is geworden maar die afgeknipt heel hip is) en vandaag ben ik aan het werk in mijn haremspijkerbroek met grijze allstars. Alles opgeleukt met een bloemetjesgordijn om mijn nek. Het hippe zusje van vriendin W. kan trots op me zijn. En ik ben trots op mezelf!

Nou is op mijn werk hip zijn niet zo heel erg moeilijk (in vergelijking met de meeste collega's ben je dat snel) en heb ik een veilige dag met maar 1 cliënt uitgekozen... maar dat terzijde... En lief en ik zijn aan een tweede afval sessie begonnen. Dus jullie zijn gewaarschuwd! Voor mijn hipheid dus.

huis update

De wateroverstroming van afgelopen zaterdag was toch erger dan we dachten en heeft ons plafond beneden bereikt. Daar sieren nu mooie vochtplekken op ons hoge plafond. Maar het bed is droog, we slapen alweer twee nachten prinsheerlijk op de vide.
Mijn lief en de geweldige bouwer S. hebben de enorme kast in elkaar gezet. Hij bestaat uit 72 vakken en is ongeveer 3 bij 3 meter. Hij is groot. Hij is enorm groot. Ik moest even wennen, maar hij is gaaf! Van de 72 vakken heb ik me er twee toegeëigend. Met moeite... maar ze zijn van mij!
Hopelijk komt morgen eindelijk de man van Ziggo ons internet en tv brengen. Je zou toch denken dat die mensen daar graag willen verkopen... maar het tegendeel lijkt mee waar... En zonder internet voelt het huis nog niet echt thuis.
Gelukkig hebben we gister wel voor het eerst een film gekeken. Voor het eerst in onze nieuwe woonkamer, op onze nieuwe bank, in ons nieuwe huis. En tsjee, wat voelde dat goed! Het huis wordt steeds meer thuis. En dat is fijn.

snap ik het nou niet? of is het gewoon bizar...

Ik mag in januari (eindelijk) een postdoctorale opleiding gaan volgen. Jaja, ik ben goedgekeurd, bekeken en beknepen en ze denken dat ik het nu toch echt wel aankan. Dat betekent twee jaar lang een dag naar school, veel lezen, opdrachten maken en bij tijd en wijlen flink afzien. Maar het betekent ook veel leren, meer weten en meer verdienen. Maar voordat het zover is moet ik aan allerlei instanties laten zien dat ik er ook op papier helemaal klaar voor ben. Bij de ene organisatie moet ik mijn diploma, mijn cijferlijst, een diagnostiekaanteking en een voor-opleidingsverklaring inleveren. En om die vooropleidingsverklaring te krijgen moet ik, bij een andere organisatie (je raad het al) een diploma, een cijferlijst, een diagnostiekaantekening en een stageverslag inleveren. Lijkt mij dus allemaal behoorlijk dubbel werk. Naast het feit dat ik natuurlijk no way mijn stage verslag in al die dozen ga vinden. Maar dat is wel op te lossen door mijn huidige werk -waar ik de opleiding ga volgen- een verklaring te laten schrijven dat ik mijn behandeluren (in die vijf jaar dat ik al werk...) wel gehaald heb.
Daarnaast ben ik ook al dagen zoet met woonverklaringen voor parkeervergunningen, samenleefverklaringen voor partnerpensioen, inschrijven bij de gemeente om al het voorgaande te verkrijgen en nog honderdduizend andere toestemmings,- en verklaringsklusjes die horen bij een verhuizing.
Nog even en ik laat me voor gek verklaren!

waterbed

Zaterdag was er dus noodweer. Iedereen leek te weten dat het eraan kwam. Behalve ik. En wij gingen dansen op het sourcefestival. Lekker in de zon. Tot het noodweer kwam, het festival afgelast werd, wij (gelukkig) mee konden rijden en lang vaststonden op een grasveld in de middle of nowhere.
En toen we thuiskwamen bleken we naast de ramen voor en achter, de balkondeur, het badkamerraam ook het dakraam open te hebben staan. Bij alle ramen was de waterschade binnen de perken gebleven. Alleen had de wind vol op het dakraam gestaan. Het bed is een waterbed geworden en het water liep via de trap de vide af. Het scheve huis werd extra duidelijk door de plasvorming in de linkerachterhoek en de hele voorraad handdoeken was nodig om alles een beetje droog te krijgen. Ook in de badkamer hebben de dakpannen niet genoeg hun best gedaan en is er een fikse lekkage. Nu camperen we al twee dagen op ons campingmatje, douchen we bij vrienden want de ketel doet het niet en lopen we savonds met een zaklamp door het huis omdat we nog geen lampen hebben. Leuk zo'n eigen huis.

logistiek

Vanaf gisteravond zijn we officieel ook echt over qua vervoersmiddelen. Mijn lief en ik bezitten samen twee auto's en twee fietsen. Woensdag leverde dit mij nog een ingewikkeld logistiek probleem op omdat ik in mijn oude woning was die die ochtend opgeleverd moest worden (Wat een k-klus, wat een vies huis en leve de studenten om de hoek die alle overtollige meubels kwamen halen!). Ik was daar met mijn auto (volgeladen met vaatwasser voor mijn collega), de auto van mijn lief stond daar (vol puin voor het grofvuil wat we de vorige avond al uit het huis hadden getrokken), de fiets van mijn lief stond in huis (niet op slot...) en mijn lief kwam nog even langsgefietst om zijn sleutels in te leveren (wat we natuurlijk vergeten waren...).
Toen het huis goedgekeurd was (pfjew) stond ik met 10 grote potten voor de deur van mijn -niet meer mijn- oude huis. Met twee volle auto's en twee fietsen waarvan ik er 1 niet op slot kon zetten en een afspraak waar ik binnen een half uur moest zijn. Aan de andere kant van de stad... Die ik echt niet kon missen...
Uiteindelijk heb ik alle plantenpotten in de voortuin van de Buuv gezet, ben met de fiets van mijn lief langs de fietsenmaker gefietst om een nieuw slot te kopen en toen door gefietst. Vervolgens volgde er nog 4 dagen van rondrijden in de verkeerde auto, geen fiets binnen handbereik hebben, bij de fiets staan met een verkeerd slot erop en andere lastige zaken. Maar sinds gister zijn we compleet. We wonen er nu echt!

dag 6 en de rest...

Het klussen ging door. Soms zat het mee (weining, maar toch) en soms zat het tegen (iets meer, maar ook te doen). Muren werden gewit, de oude houten vloer boven werd (toch) gewit, het keukentje plaatsen viel vies tegen en de verhuizing was loodzwaar. Maar we wonen er! Zonder keuken (nog), met heel veel dozen, een enorme koffievlek om de kersverse witte muur en een prachtige vliering vide om op te slapen (wat we al twee nachten heerlijk hebben gedaan). Het huis is nog niet ingestort onder het gewicht van de eerste 5000 LP's, we hebben de eerste avond al bubbels gedronken en plaatjes gedraaid en gisteravond bleken mijn lief en ik -voor de eerste keer- samen heel goed in bad te passen.
En nu ben ik moe. De eerste dag werken na bijna 3 weken vrij viel me zwaar. De spijkerbroek aandoen na 3 weken jurkjes valt zwaar. De gympen aan mijn voeten in plaats van niks of slippertjes valt zwaar. Mijn lief een hele dag missen valt zwaar. Ik wil naar huis... Mijn huis!