wennen aan regelmaat

Ik werk alweer bijna drie maanden in Almere. Aan de ene kant voelt dat kort en aan de andere kant lang. Van te voren had ik bedacht dat het regelmatig werken me wel zwaar zou vallen, het reizen, het alleen op mijn kamertje werken. Ik had er allerlei ideeen bij. Al snel vergeet je je twijfels, maar vergeet je ook te evalueren.
Totdat ik vanmorgen in de auto op weg naar Almere bedacht dat ik vriendin L wel eens kon bellen. Zij dacht in eerste instantie dat er wat erg aan de hand was omdat ik 'zo vroeg' belde. Na ons gesprek sloot ze af met 'je klinkt iniedergeval wel heel erg wakker'. Dat deed me realiseren dat ik het eigenlijk erg goed doe op mijn regelmatige leven. Natuurlijk geniet ik nog elk weekend van mijn 'niet hoeven te werken' en zijn alle avonden vrij erg lekker. Maar ook het opstaan gaat veel makkelijker, ik word elke dag iets voor de wekker wakker, sta ook in het weekend vroeg en uit mezelf op. Elke avond denk ik rond half elf dat ik zo eigenlijk wel eens naar bed wil (om er dan rond elven -erg beschaafd- in te liggen). Ik heb ochtend rituelen van douchen, aankleden en de auto in met (goed georganiseerd) een ontbijtdrankje. Twee crackers mee voor rond tienen en altijd wat te eten in de tas voor een hongeraanval. Stipt kwart voor zes thuis, boodschappen doen en om zeven het eten 'op tafel' als mijn lief binnenkomt. Geen middagdutjes meer, geen verstoorde nachten en ritmes, geen rare eetpatronen; gewoon rust, reinheid en regelmaat. En, het is bijna niet te geloven, het doet me goed!
Nu alleen nog wennen aan het idee dat ik dat aan het eind van het jaar precies weet wat ik elke dag doe. Iemand tips?