Ik kocht al twee hele gave seventies stoeltjes, een vintage behangetje met roze en bruine bloemen, twee paarse retro nachtlampjes, een karaf, nieuwe laarzen, een nieuw jurkje, een retroweekendtas die nu voor de inspiratie is, een gaaf kastje en... en.... en een echte fred de la bret tas.
Volgens mijn collega F. mag je fred de la bret zeggen als je er zelf een in je bezit hebt. Al een week zat ik vol spanning. Ik had op marktplaats een nieuwe, ongebruikte, hele gave fred de la bret tas gevonden. Ik was verliefd. En had besloten dat ik mezelf deze tas kado ging doen. Ik praatte deze veel te dure aankoop goed door heel vaak en veel te verkondigen dat een vrouw van mijn leeftijd dat zichzelf heus wel kado mocht doen. Gister was het zover. Ik ging mijn tas ophalen. Mijn fred de la bret. En hij was mooi! Ik was als een kind zo blij! Ik showde en pronkte. Totdat ik een gat zag. Een gat in de rits. Niet te maken. En heel storend. Dus bracht ik mijn fred de la bret terug. Snik. Na onze gelukkige uren samen viel het afscheid mij zwaar. Ik heb helaas geen fred de la bret.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten