“maar hoe ga je me dan voorstellen?”
“ehm, gewoon, als Annemargrietje”
“oja, dat vind ik wel fijn. Maar wat dan als ze vragen of wij, iets, samen, enzo?”
“haha, het zou dan grappig zijn als de één ja zegt en de ander nee. En dan elkaar verbaast aankijken. En dan nog eens andersom ja-nee-en”.
En ik dus de hele avond op dát moment wachten…. Heeft niemand het gevraagd….
3 opmerkingen:
ai, da's wel heel teleurstellend zeg. Dus daarom ... alsnog ...
euh, hebben jullie nu iets samen???
collega E.
Kennelijk is het geen vraag waar men het antwoord niet op denkt te weten ;)
b.
zo zie je maar weer, een plan maken is leuk, maar de werkelijkheid komt toch vaak anders :-)
Een reactie posten