Volgens mij kunnen we nu wel stellen dat dat dagelijks bloggen helaas niet aan mij besteed is. Ik ben er wel de hele dag mee bezig hoor. Elke keer als er iets noemenswaardig gebeurd bedenk ik me wat ik daar over ga bloggen.
In de auto valt het me op dat mijn rijstijl agressiever geworden is. Door het dagelijks rijden is mijn snelheid hoger, betrap ik me af en toe op bumperkleven en voer ik handelingen tijdens het rijden uit die ik vroeger nooit uit zou voeren. Van de week vond een medeweggebruiker mij echt asociaal. Hij haalde me namelijk in en ging vol op de rem toen hij weer voor me reed. Maar wat ik nou precies gedaan had...
Ik heb voor het eerst in mijn leven van vlak-voor-de-vakantie-stress. Eerder werkte ik in een team waar het werk gewoon door ging als ik er niet was. Nu heb ik eigen clienten, behandelplannen die af moeten en dingen die ik moet overdragen. Met bijbehorende stress. Gister heb ik zelfs mijn volleybal training afgezegd om over te werken. Maar gelukkig nog maar 2 dagen werken en dan VAKANTIE!
Zaterdagavond was mijn lief plaatjes aan het opzetten in de foyer op 1 of ander feestje. Ik had beloofd om tot het eind te blijven, maar dat ging me niet makkelijk af. Gelukkig waren er 2 computerspellen met pacman. Ik heb mezelf entertaint door alle jonge jongens uit te dagen en te verslaan met pacman. Ik was onverslaanbaar. Ik was de pacman lady van de avond!
Je kan zeggen dat ik dus genoeg meemaak, maar of het nu allemaal blog-material is?