Omdat vriendin J en ik besloten dat je 'zo'n sjieke camera niet hebt om alleen maar foto's met het groene vakje te maken' besloten we samen "op cursus" te gaan. Dat betekent dat we samen ons boek doorwerken (ander boek, ander type camera maar praktisch exact dezelfde tekst) en proberen het te snappen. Vorige week met de sneeuw gaf ik haar via de sms een foto opdracht. De opdracht was een technisch goede foto van een besneeuwde tak te maken. En een sfeerimpressie van haar besneeuwde zondag. Ik had me er met 'het groene vakje' en wat kleine aanpassingen snel -maar tevreden op dat moment- van afgemaakt. Vriendin J bleek haar lief een half uur in de sneeuwkou te hebben laten wachten, haar tasje vasthoudend, omdat zij druk in de weer was met witbalans, belichting en andere moeilijke knoppen. Ik voelde me schuldig. Een klein beetje dan. Dus toen ik gister een foto opdracht van haar kreeg heb ik mijn uiterste best gedaan een mooi foto van een kerstbal te maken. Met wat praktische tip van de zwager van mijn lief, die de opdracht ook een welkome afleiding van onze schoonouders vond, heb ik -al zeg ik het zelf- best wat aardigs in elkaar geknutseld. En het mooiste is; ik snap nu die handmatige witbalans!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten