veranderingen

Woensdag zag ik in het stadsblad dat Dries Verhoeven een nieuwe theatervoorstelling had. Ik vind hem vaak geweldig dus kocht impulsief 5 kaarten voor die vrijdag. Ik verwachte wel 4 mensen te vinden die met mij mee wilde. Lief viel al af; voetballen. Vervolgens de eerste 'laag' vriendinnetjes; allemaal andere plannen. In de 'lagen' vriendinnen die ik vroeg om mee te gaan daarna waren een aantal erg enthousiaste afmeldingen in de zin van 'gaaf, had ik heel leuk gevonden, maar ik heb al wat anders'. S wilde gezellig mee. Omdat ik nog 3 kaartjes over had smsde ik mijn telefoonbestand en langzaam kreeg ik het gevoel dat ik willekeurige mensen aan het stalken was. Ik verloor bijna uit het oog dat ik kaartjes had weten te bemachtigen voor een uitverkochte, zeer gewilde voorstelling. In plaats van het gevoel iets gewild te hebben had ik het idee iets slechts en hopeloos te moeten slijten.
Op de fiets naar het theater aan de werf besprak ik met S mijn verwarrende gevoel. Nog niet zo heel lang geleden kocht ik vaker 10 kaarten voor iets leuks en waren er altijd gegadigden. Nu bleken veel van mijn vriendinnen met 'iets anders' te bedoelen dat ze de avond thuis waren, moe van de werkweek en quality time met man en/of kind. En tegelijkertijd overviel mij het gevoel dat ik hier vooral geen mening over mocht hebben. Tenslotte ben ik onderweg 'naar de andere kant', over een paar maanden zou ik ook wel eens zo kunnen zijn, dus wie ben ik om hier een mening over te hebben. Bewust kindloze S bevestigde mijn angst; in haar ogen gaat het inderdaad zo.
Voor nu wil ik er nog niet aan toegeven. Ik hoop altijd in te blijven voor onverwachtse uitjes en een avond thuis op de bank nooit 'iets anders' te gaan noemen. Ik hoop het... Ik beloof niks... Voor nu ga ik denk ik schadevergoeding aan mijn vriendinnen vragen. 2 euro per persoon. Voor geleden psychische en financiele schade. Ze lieten me gewoon in de steek. Met 3 kaartjes...