Van de week had ik het met collega's over schelden. Sommige van mijn collega's kunnen dat heel goed. Vol passie en energie schieten de scheldwoorden uit hun mond. Welke scheldwoorden een ieder gebruikt is erg persoonlijk. Wel of niet ziektes, wel of niet god'snaam gebruiken, het zijn persoonlijke keuzes. Al snel kwamen we tot de conclusie dat ik niet zo goed in schelden ben. Blijkbaar levert het mij te weinig op om me eens goed te laten gaan. Dacht ik...
Tot ik vanmorgen bij mijn auto aankwam, mijn achter-zij-ruit ingeslagen was, mijn hele auto overhoop gehaald was en die *piep* piep* piepers* mijn ingebouwde autoradio (natuurlijk braaf zonder frontje) er met geweld uit gesloopt hadden... De selectie van mijn woordkeus is niet heel breed, maar de herhaling, de intonatie en de blik erbij voldeed. Ik ben mijn dag boos en vloekend begonnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten