verandering

Vanmorgen reed ik naar Almere op weg naar mijn werk. Opeens realiseerde ik me dat ik over 6 weken dit stuk voor een hele tijd niet meer hoef te rijden. Omdat ik dan met verlof ben. Ik weet rationeel heus wel dat dat geen vakantie is, dat is me al vaak genoeg door moeders duidelijk gemaakt, maar het voelt wel als een enorme luxe; ik ben straks bijna 5 maanden vrij (verlof inclusief vakantie). Vijf hele maanden niet werken. En toen opeens bedacht ik me dat ik vanaf augustus dit stuk rijd met een klein Bertje achter me in de auto. Die ik dan op Mickey's kinderdagverblijf af moet geven. Om vervolgens gewoon weer te gaan werken. Mijn hersenen kunnen nog niet bevatten hoe dat zal zijn. Ik kan me moeilijk voorstellen hoe ik me zal voelen als ik mijn kind ga achterlaten op de crèche. Collega's vragen mij of ik mijn ambitieuze plannen van werken en opleiding niet teveel vind naast het krijgen van een kind, ik heb geen idee. Of ik straks nog met dezelfde houding mijn agressieve klanten en zeden mannen te woord kan staan; ik weet het niet... Dat is misschien wel de grootste verandering, het je niet kunnen voorstellen hoe de toekomst eruit ziet. Dus leg ik me er bij neer dat ik plannen maak. En dan wel zie of de plannen realiseerbaar zijn. En anders komen er nieuwe plannen. Leuk!