mantra

Het is 6.30 als ik mijn zoon hoor. Hij is aan het kletsen. Bonk, bonk, een voor een gooit hij zijn knuffels uit bed. Ik weet dat het maximaal nog een half uur te rekken is. Dan wordt zijn geklets roepen, huilen, gillen en moet ik eruit. Soms is mijn lief zo lief en mag ik nog even blijven liggen. Maar meestal begint de dag. Elke dag weer. Niet alleen op werkdagen, maar elke dag, zeven dagen in de week. Ik zucht. En herhaal mijn mantra ´ook deze fase gaat voorbij´. Ik sta op, ga naar zijn kamer. Zodra ik zijn glimlach zie, zijn armen rond mijn nek voel en zijn gegiechel hoor ben ik alles vergeten. De dag is begonnen!