Ik lig op bed. Moe, ontzettend moe. En ik geef mezelf op mijn kop dat ik weer te laat in bed lig. Ik kijk op de wekker. Die zegt 21.02... Ik weet rationeel dat dat niet laat maar heel erg vroeg is, en toch voelt het voor mij als middennacht. Het zal vast iets te maken hebben met de vele nachtvoedingen, de behoefte om bij mama te zijn van mijn jongste, de oorontstekingen en nachtmerries van mijn oudste, de interne klok van beiden die om zes uur ingesteld is en alles daaromheen. Maar ik vind het erg. Het is vroeg en het voelt laat... Ga ik dat ooit weer andersom voelen?
1 opmerking:
komt vast goed hoor! drie goede nachten achter elkaar en het voelt hopelijk weer anders. x T
Een reactie posten