Bertje groeit -nu al- als kool. Volgens alle informatieboekjes dan he, want de verloskundige heeft hem nog maar 1 keer bekeken. Maar volgens de boekjes is Bertje nu zo groot als een tandenborstel. Een tandenborstel in mijn buik. Het lijkt wel alsof ik me er -naarmate de weken verstrijken- steeds minder bij voor kan stellen. En dat terwijl het fysiek steeds meer te merken is. Ik pas mijn eigen kleding niet meer, al mijn broeken hebben zo'n band. Mijn kont is een maat of twee gegroeid, net zoals mijn borsten ongeveer elke week groter worden. Argwanend houd ik de weegschaal in de gaten en rationeel weet ik ook heus wel dat dat zwaarder worden de bedoeling is. Maar fuck wat vind ik het moeilijk... de kilo's waren er net af... En over tandenborstels gesproken; dat bloedend tandvlees elke ochtend schijnt erbij te horen?! En waarom geef ik nu opeens elke dag over? Dat hoort toch na de eerste maanden voorbij te zijn...
En dan hadden we het gister ook nog over die foute tv show; vergeet je tandenborstel niet. Of leg ik nu verbanden die er niet zijn...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten