symbiose

Lief is deze week weer gaan werken dus vanaf maandag ben ik 'alleen' thuis. Met Gijs dus, want Gijs is soort van vastgeketend aan mij. Gijs en ik zijn een duo, een tweespan, een heerlijke, intense symbiose. Gijs overleefd het nog niet zonder mij. Nou ja, zonder mijn borsten dan... Ik geloof dat zijn vader hem net zo veel, zo goed, zo lekker, zo liefdevol en zo intens kan knuffelen, troosten en verschonen als ik. Maar eten is toch echt mijn afdeling. Ik ben 'hoofd-voeding'.
Het voelt fijn om mijn kind borstvoeding te geven. Het is bijzonder dat mijn lichaam doet waar het wezentje dat in mijn lichaam gegroeid is om vraagt. Het is bijzonder om Gijs te zien drinken, hoe hij 'hapt', slikt en na een voeding 'coma zuipen' afrolt, onder de melk zit en in slaap valt. Het is indrukwekkend om te zien hoe dat kleine ventje groeit, dikker en dikker wordt en nu al een dubbele onderkin heeft. Allemaal door mijn melk.
Maar het is ook zwaar. Al twee dagen wil Gijs om de twee uur drinken. Dat houdt in dat hij gister tien voedingen heeft gehad. Dat betekent dat ik elke keer minstens een half uur met hem in de weer ben en tussendoor dus steeds maar een uurtje 'voor mezelf' heb. Ik klaag niet hoor... maar ik word er (letterlijk) wel een beetje moe van...
En zo belandde ik vandaag met vriendin M en N van 'de pufclub' in het borstvoedingscafe. Waar M een grijze wollen sokken gebeuren, hippie achtig, vol vrouwen met met blote borsten verwachtte was het een hippe tent, ruim opgezet, met hippe dames met leuke kinderen. En een lactatiedeskundige. Dat is een mevrouw met verstand van zaken voor deskundige antwoorden op onze vragen. Dus ging ik tevreden de deur uit; om de twee uur komen is heel normaal voor een kindje van drie weken, Gijs 'hapt' perfect (staat zelfs op de foto voor nieuwe brochures 'zo moet het'), melkspugende borsten zijn wat lastig maar Gijs weet zich er kranig tegen te weren en 'de borst' mag je ook als troost gebruiken.
Fijn dat we in het borstvoedingscafe zelf ook lekker konden eten en drinken. Lang leve het verlof!